Column: Coronaproof
„Wij zijn klaar met het virus, maar het virus nog niet met ons”, aldus zorgminister De Jonge, grossier in pakkende oneliners. Nog zo een: „Het virus verspreidt zich niet, de mensen verspreiden het.” Zal waar zijn als je katachtigen en airco’s niet meereken. Niettemin reden voor grote voorzichtigheid. Temeer nu dagelijks cijfergeweld bevestigt dat het virus oprukt.
Van de eerdere angst resteert nauwelijks iets. Overvolle treinen vol zwetende lijven spugen vele malen daags hun inhoud als vloedgolven uit op de stranden. En wie houdt nog de anderhalvemeterregel? De kerken!
Petje af voor kosters en hun bijstanden, die wekelijks zorgen voor veilige loop- en zitroutes. Een repeterende exercitie van passen en meten, informeren en registreren. En dan zijn er ook nog de beeld- en geluidsregisseurs.
Als rondtrekkend preekheer zie en hoor je veel. Soms is het kerkelijke toelatingsbeleid royaal, wel binnen de toegestane quota, als zijn we vissen… Op andere plaatsen heerst terughoudendheid. Vooral waar corona slachtoffers maakte.
Er wordt wel of niet gezongen. Meestal minder dan voorheen. Getemperd. Desnoods vanachter een spatscherm, zoals in Gortel. Genemuiden luistert naar eigen zang van ooit. In Nunspeet zingt een trio plaatsvervangend. Elders een deel van de gemeente. Hoelang nog, nu het virus zich ook via het luchtverversingssysteem blijkt te verplaatsen? Zitten we weldra gemuilkorfd in de kerk, de monden gesnoerd?
Zorg baart mij de tegenvallende animo. Op veel plaatsen staat men niet in de rij voor de eredienst. Sommigen weigeren zich aan te melden. „Dan kom ik niet…” Anderen zien er op het laatste moment weer van af. Of geven voorkeur aan thuis meekijken en -luisteren. Vooral leden van risicogroepen. Horen daar ook veel jongeren bij? Ik mis ze. In Neerlangbroek nodigde de kerkenraad hen specifiek uit. En… ze kwamen. Maar de kerkhonger is niet wat ik ervan verwachtte. Teleurstellend. Verliezen we mensen? Went thuisblijven en ”kerken” vanaf de bank? Al dan niet met ontbijt, koffie en in pyjama onder de preek? Wat bindt ons nog samen? Het is verleidelijk om later op de dag in te loggen, een keer over te slaan of digitaal te shoppen. Ik maak me zorgen over deze sluipende en insluipende ritmeloosheid, de dreigende teloorgang van discipline en flexibilisering. Ook als het gaat over respect en eerbied bij en onder het Woord en de heiliging van Gods dag. Geloof, hoop en liefde worden beproefd. Zeker nu het einde van de crisis nog niet te zien is. Zijn we coronaproof?