De bondsdag, met als thema ”Hoop, ook nu!”, werd door zeshonderd belangstellenden bezocht. Voorzitter ds. W. Westland stelde in zijn openingswoord dat het thema grond vindt in Hebreeën 13:8: ”Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in eeuwigheid.” Ds.Westland: „Hij is de weg, wijst de weg, baant de weg en bewaakt de weg.”

Prof. De Vries, hoofdbestuurslid van de Gereformeerde Bond in de Protestantse kerk in Nederland (PKN) sprak in de morgenbijeenkomst over ”Hoop in de wereld”. ’s Middags sprak ds. J. J. ten Brinke, predikant te Stolwijk, over “Hoop in mijn leven”.

Gevaar

Hoop hebben in de wereld roept veel vragen op, stelde prof. De Vries. De enige betrouwbare manier om hoop en houvast te vinden in de woelige tijd waarin we leven is volgens hem de Schrift te raadplegen. Hij sloeg daarvoor Mattheus 24 op, waar Jezus spreekt over rampen en oorlogen en verleiding en verdrukking. „Die laatste zijn veel gevaarlijker dan de eerste”, aldus de hoogleraar. „Daarin ligt voor de Zijnen een veel grotere bedreiging.”

Rampen en oorlogen vinden hun oorzaak in de zonde van de mens, die God op grond van Zijn recht moet beantwoorden met de vloek, vervolgde prof. De Vries. Vervolging en verleiding worden door Jezus verbonden met het toenemen van de wetteloosheid en het verkillen van de liefde. De mensen zullen zichzelf tot norm hebben. De Heere Jezus noemt in Mattheus 24 ook nog de tekenen van de tijden om voorbereid te zijn op Zijn komst. Vanuit het boek Openbaring schetste prof. De Vries een ontwikkeling waarbij de tegenstellingen steeds scherper worden.

„Temidden van alle donkerheid zegt Jezus dat het Evangelie van het Koninkrijk in heel de wereld verkondigd zal worden.”

Basis

„Christelijke hoop is niet onzeker”, zei ds. Ten Brinke tijdens zijn bijdrage. „Bijbelse hoop komt voort uit zekerheid. Dat is hoop in mijn leven.” Die hoop is ergens ontsprongen, of zoals Petrus in zijn brief schrijft, gebaseerd op Christus’ opstanding uit de doden. „In onze hopeloosheid is God Zelf afgedaald. Zo is Hij de hoop in mijn leven.”

Deze hoop noemde hij een wezenskenmerk van de christen. De predikant vroeg zich af hoe het komt dat er onder belijdende christenen zoveel onzekerheid is als het gaat om hun eeuwige toekomst. Hij doelde daarmee allerminst op een stoere zelfverzekerdheid, maar een zekerheid in Hem.

Bijbelse hoop gaat volgens ds. Ten Brinke samen met christelijk leven, met uit Christus leven. Diezelfde christen leeft ook vanuit de toekomst. „Christelijke hoop moet gestempeld zijn door de zekerheid van dat wat komt. Hoop doet leven.” Het leven uit de hoop is volgens hem ook verbonden met beproeving. „Hoopvol leven is een heilig en verwachtingsvol leven.”