„Een cappuccino graag.” Een van de vaste bezoekers van de inloop, aan de rand van het Leeuwarder stadscentrum, kent het assortiment van de koffieautomaat uit zijn hoofd. „Ik kom hier graag, wel een paar keer per week.” Wijzend naar het pistoletje met kaas en tomaat dat hij op tafel legt: „Soms neem ik een broodje mee, dan blijf ik tussen de middag ook mee-eten.”

Op donderdag, vrijdag en zaterdag staan vrijwilligers klaar om een kopje koffie aan te bieden aan iedereen die binnen komt. „Maar mensen krijgen hier meer dan dat. Meerdere keren per dag gaat de Bijbel open”, legt evangelist S. de Visser uit.

Bij de inloop worden de eerste contacten gelegd met buitenstaanders, aldus de evangelist. „Gisteren kwam er iemand binnen die de weg vroeg. Ze zag een folder met daarop een wegwijzer, waarna een gesprek ontstond. Uiteindelijk is ze de deur uitgegaan met een Bijbel.”

De Visser werkt sinds 2005 in Leeuwarden. Een jaar later ging de inloop van start in Achter de Hoven, een statig pand dat behalve voor de inloop wordt gebruikt voor zondagse samenkomsten en voor het maaltijd­project, waarbij er eenmaal per week samen gegeten kan worden en waar ook andere activiteiten georganiseerd worden.

Bij de inloop gaat enkele keren per dag de Bijbel open, legt De Visser uit. „Sommige vrijwilligers hebben een thema voorbereid, dat ze samen met de aanwezigen behandelen. Het is heel laagdrempelig. Buiten staat een bord om mensen welkom te heten. Als de weersomstandigheden het toelaten, staat de deur open.” Een deel van de bezoekers van de inloop komt ook eten bij het maaltijdproject en bezoekt het Bijbeluurtje of de zondagse samen­komsten.

De Visser zag de bezoekersaantallen in tien jaar tijd stijgen. Dat is niet alleen toe te schrijven aan de gratis koffie of de honger naar het Woord bij de Leeuwarders, erkent hij. „Nu en dan hebben we wat meer aanloop, die ik toeschrijf aan de bezuinigingen in de geestelijke gezondheidszorg. Het is een uitdaging om daar goed op in te spelen. Aan de ene kant is iedereen welkom, anderzijds is onze doelstelling niet om een alternatieve dagopvang te worden.”

De evangelist en het team dat de inloop coördineert, besloten daarom enkele maanden geleden tot de invoering van huisregels. Een ervan is dat bezoekers maximaal anderhalf uur welkom zijn, zodat er gedurende de dag voldoende ruimte is om nieuwe gasten te verwelkomen.

Rick, een van de vaste bezoekers, is positief over de regels. „De inloop moet geen aanloop worden. Bij een aanloop denk ik aan verpozen, maar bij deze inloop worden cruciale zaken bespreekbaar gemaakt.”

De Leeuwarder –„hervormd opgevoed”– mag de vrijwilligers van de inloop graag een beetje uitdagen. „Ik vraag dan wat christen-zijn voor hen betekent. Sommigen moeten eraan wennen dat ik hen ter verantwoording roep en draaien om de hete brij heen. Maar ik denk maar zo: het moet hier niet over koetjes en kalfjes gaan.”

Een van de vrijwilligers: „Een aantal bezoekers komt hier al jaren. In die tijd is een band ontstaan.” Rick: „Je krijgt hier niet alleen koffie, maar er wordt gewerkt aan het bouwen van een relatie. De interesse is echt, over en weer. Ik ben bijvoorbeeld bij de begrafenis van de man van een van de vrijwilligers geweest. Al ben ik ook weleens kritisch, ik voel me betrokken bij wat hier gedaan wordt.”

Het laven van de dorstigen

De kerkredactie belicht deze zomer de zeven werken van barmhartigheid, die vanaf de middeleeuwen een rol speelden in de traditie van de kerk.

Zes van de zeven werken worden genoemd in Mattheüs 25:35 en 36. Het zevende werk, het begraven van de doden, is ontleend aan het apocriefe boek Tobit.

De Meester van Alkmaar, een onbekende kunstenaar, schilderde in 1504 een beroemd geworden zevenluik met daarop de werken van barmhartigheid.

Vandaag het tweede werk van barmhartigheid: het laven van de dorstigen.