”Kleine Ezel en de oppas”, Rindert Kromhout en Annemarie van Haeringen
Uitgeverij: Leopold, Amsterdam, 2003
ISBN 90 258 4170 8
Pagina’s: 30 blz., geb.; € 12,95. „Waar begint de zee?” vraagt het jongetje Kofi zich af. Hij stapt in de boot en gaat op zoek. Annemarie van Haeringen kreeg voor haar prentenboek ”Het begin van de zee” in 2003 een Vlag en Wimpel en een Zilveren Penseel. Kasteel Groeneveld in Baarn wijdt een omvangrijke en originele tentoonstelling aan dit en ander werk van de veel bekroonde illustratrice.

De vraag waar de zee begint, is kenmerkend voor Annemarie van Haeringen. Het verhaal over de zoektocht van Kofi, die met een bootje de zee opgaat en van een op Noach geïnspireerde botenbouwer te horen krijgt dat het begin van de zee als regen uit de lucht valt, is niet voor niets bekroond. Haar prentenboeken zijn meer dan oppervlakkige verhalen. Aan het met een Gouden Penseel bekroonde boek ”Malmok” lag een reis naar de Antillen ten grondslag. Het door orkanen geteisterde Aruba inspireerden Sjoerd Kuyper en haar om een prentenboek voor de Antilliaanse kleuters te maken, gebaseerd op hun eigen herkenbare problematiek. Ook andere verhalen van Van Haeringen bevatten filosofische vragen en educatieve elementen.

Omdat de natuur een steeds terugkerend thema in haar werk is, past de tentoonstelling ”Het begin van de zee” bij uitstek in Kasteel Groeneveld, eigendom van Staatsbosbeheer. Sim Visser, directeur, legt uit dat tentoonstellingen in het kasteel een enorme reikwijdte hebben, „van peuter tot politiek”, maar dat de opzet altijd is „mensen zodanig te raken dat zij landschap en natuur bewust beleven en ontdekken.” Visser, landschapsarchitect en beeldend kunstenaar, omschrijft het werk van Van Haeringen als speels, gedurfd en prachtig. „Ze buit echt alle mogelijkheden van de aquarel uit. Het is schitterend werk.”

Onderwaterwereld
Liesbeth ten Houten, uitgever van Leopold, omschrijft het oeuvre van Van Haeringen als „zwierig, multicultureel, niet sentimenteel. Ze tekent zoals ze ademt, het water spettert van de pagina’s. Moralistisch is het ook, maar niet in overdreven mate.”

”Het begin van de zee” is vooral een familietentoonstelling, waar voor ouders en kinderen veel te ontdekken valt tijdens een zoektocht door de onder- en bovenwaterwereld van Van Haeringen. Op animatiefilmpjes is te zien hoe Annemarie haar tekeningen maakt. Kinderen kunnen puzzelen, tekenen en vragen beantwoorden. De originele tekeningen uit de prentenboeken hangen op kinderhoogte. Leerlingen van basisscholen in Amsterdam en Baarn maakten een prachtige fantasieonderwaterwereld. Zelfs het atelier van Annemarie van Haeringen is gedeeltelijk nagemaakt en ook de theepotten die zij in vrijwel al haar boeken laat rondslingeren, zijn aanwezig.

Patat
De illustratrice voegde, samen met Rindert Kromhout, alweer een nieuw deel toe aan de prentenboeken over het ezeltje: ”Kleine Ezel en de oppas”. In dit nieuwste prentenboek over het succesvolle ezeltje, dat intussen ook als vingerpoppetje en knuffel verkrijgbaar is, komt Kip oppassen. Mamma Ezel gaat uit en Kleine Ezel zal wel even uitleggen hoe alles te werk gaat. „Ik moet patat”, zegt hij tegen Kip. „Patat? Zouden we dat nu wel doen?” vraagt Kip. „Mag wel van mamma”, zegt Kleine Ezel. Als Kip de keukenkast opentrekt en een groot stuk kaas neemt, vindt Kleine Ezel dat dat niet van mamma mag. Kip leest verhaaltjes voor en breit ondertussen een kleurige sjaal, die aan het eind van de avond ineens af is. In dit soort grapjes buiten het verhaal om is Van Haeringen meesterlijk. Het ezeltje op wieltjes dat Kleine Ezel meesleept, lijkt ook altijd op de situatie te reageren. Het leven is knus, behaaglijk door de gezellige rommeligheid. De theepot en de kopjes slingeren over de grond, de bolletjes wol rollen door de kamer. Zelfs als Kip boos wordt omdat Kleine Ezel pikzwart is van het buitenspelen en hij valt, voel je dat het goed komt. Van Haeringen tekent het ezeltje op schoot, onder de veilige vleugels van de enorme Kip.

„Wakker worden, viezerd”, zegt mamma Ezel als ze thuiskomt. „Het is tijd voor je badje.” „HOEFT NIET VAN KIP!” is het humoristische slot van dit herkenbare verhaal.