Eén ding hebben veruit de meeste van zulke brochures gemeen: ze bevatten geschiedenissen die zich lang geleden hebben afgespeeld. Grofweg tussen 1850 en 1940. Daarna werden ze schaarser. We hebben het dan over de brochures, de korte verhalen. Want dikke biografieën over met name predikanten en af en toe eens een ouderling of een eenvoudige vrouw zijn met name de laatste twintig, dertig jaar verschenen. En nog verschijnen deze met de regelmaat van de klok.

We weten dat Gods werk in het zaligen van zondaren nooit stilstaat. En toch… waar blijven dan de brochures van weleer? Niet als toetssteen, want daarvoor is uitsluitend Gods Woord, maar ter bemoediging: de Heere werkt nog. Ook onder de jeugd.

Waar ze blijven? Ds. P. de Vries, predikant van de hersteld hervormde gemeente van Boven-Hardinxveld, bracht zestien korte levensschetsen (beter gezegd bekeringsgeschiedenissen) in boekvorm uit. Deze biografische schetsen vormen bij elkaar geen wetenschappelijk geheel, maar ze beschrijven de hoogste wetenschap: genade voor de grootste der zondaren. Elke schets getuigt daarvan. Hier een van verre staande, verderop een dieper ingeleide. Bekommerden en bevestigden.

Ds. De Vries heeft hen persoonlijk gekend. Een enkeling vanuit zijn jeugd, de meesten vanuit zijn pastoraat in onderscheidene gemeenten die hij diende. Dan is het verheugend te lezen dat de beschreven personen niet in lang vervlogen tijden leefden, maar recent. De overlijdensdata liggen tussen 1984 en 2013, tien van hen zijn deze eeuw nog overleden, vijf na 2010. Het zijn treffende geschiedenissen.

Reeds een enkele week nadat dit boek verscheen, bleek een tweede druk nodig. Verheugend dat er zo veel belangstelling voor is. Niet alleen in de stilte van de woonkamers in onze zorginstellingen. Ook onder jongeren vindt het aftrek. Onder inwachting van de werking van Gods Geest kan het ook voor de jeugd tot jaloersheid strekken. Dit is, niet oneerbiedig bedoeld, een ander ”facebook”. Hierin laten Gods kinderen zich in het hart kijken. Dat doet ook de auteur, als hij schrijft er meer en meer van overtuigd te zijn geraakt dat een christen niet alle dingen in dit leven leert en zijn leven lang leerling moet blijven. Als hij in de kring waarin hij werd opgevoed mensen hoorde vertellen over de rechtvaardiging in de vierschaar der consciëntie en een teruggebracht zijn in het Vaderharte Gods, raakte hem dat diep. Ondanks dat sommigen wel wat ”gearriveerd” op hem overkwamen en de kleinen in de genade soms over het hoofd zagen. Niet zonder reden was het onder Gods volk een bekende uitspraak: „Beter een natte bekommering dan een droge rechtvaardigmaking.”

Als we toch één voorval willen uitlichten, doen we dat met de geschiedenis van Appie van Dam uit Opheusden, overleden in 2005. Het is een van de kortere schetsen. Hij had het syndroom van Down. Dat stond de Heere niet in de weg om in genade op hem neer te zien. Toen hij in het ziekenhuis lag, vroeg hij elke arts, zuster of broeder die hij ontmoette of ze al een nieuw hart hadden. „Ik vraag de Heere of u het krijgt, wilt u mij beloven dat u er zelf ook om gaat vragen?”

Eenmaal nam hij deel aan de bediening van het heilig avondmaal. Toen zijn broer hem vroeg of hij een volgende keer weer zou aangaan, antwoordde hij treffend: „Als God mij wéér bekeerd heeft, Marinus!” Praktijk uit het zielenleven!

Een buitengewoon mooi boek, zeldzaam van inhoud.

Boekgegevens

Hoe zalig is het volk. Herinneringen aan kinderen van God, ds. P. de Vries;
uitg. Den Hertog, Houten, 2014; ISBN 978 331 2663 5; 172 blz.; € 18,90.