Als redenen voor de crisis van het gezin sprak de paus over een „verkeerde opvatting van vrijheid en zelfontplooiing alsmede het verlangen om te ontsnappen aan het lijden. Alleen in het geven van zichzelf ontdekt men de breedte van de menselijkheid. Wanneer een dergelijke belofte wordt afgewezen, verdwijnen ook de ankerpunten van het menselijk bestaan: vader, moeder en kind – essentiële onderdelen van het gevoel mens te zijn, gaan dan verloren.”

In dat kader bracht hij ook seksualiteit ter sprake. De paus betreurde dat seksualiteit en gender geen vastgelegd element in de natuur meer zijn, maar „een sociale rol die we kiezen voor onszelf”. Als de scheppingsorde, waarbij man en vrouw voor elkaar bedoeld zijn, niet meer wordt gekend, verliest het kind de waarde die hem toekomt, stelt de paus.

In de godsdienstdialoog tussen landen en in de samenleving, is een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor vrede en gerechtigheid de rode draad, zo ging de paus verder. Dan wordt het gesprek niet uit pragmatische maar uit ethische overwegingen gevoerd en leidt dat tot „een zoektocht naar de juiste manier van leven voor de mens.”

De volledige toespraak in Engelstalige versie is hier te lezen.