Dat concludeert religiewetenschapper drs. Th. Quartier, die dinsdagmorgen in Nijmegen promoveerde op een onderzoek naar kerkelijke uitvaarten in Nederland (”Bridging the gaps. An empirical study of Catholic funeral rites”; uitg. LIT-Verlag, Münster).Quartier (1972), docent rituele en liturgische studies aan de Radboud Universiteit Nijmegen, hield een enquête onder mensen die onlangs een rooms-katholieke uitvaart hadden meegemaakt. Doel was te achterhalen hoe een begrafenis er naar hun idee uit zou moeten zien. Hij ontdekte een belangrijke verschuiving ten opzichte van kerkelijke uitvaarten in het verleden, die sterk door de traditie werden bepaald. Mensen geven tegenwoordig de voorkeur aan het levensverhaal van de overledene als uitgangspunt van de rite.

Quartier: „Het is interessant om te zien dat de biografie van de overledene het vertrekpunt van de deelnemers is. Het gaat er voornamelijk om dat recht wordt gedaan aan déze mens. Dat betekent echter geenszins dat daardoor de kerkelijke traditie overbodig zou zijn. Op het moment van de schok kunnen mensen daarop terugvallen. In combinatie met het individuele levensverhaal kunnen mensen nog steeds hoop putten uit de religieuze boodschap.”

Volgens de promovendus gaat de voorkeur van de meeste respondenten uit naar een „open” rite, een „toegankelijke en uitnodigende” uitvaart. „De meerderheid geeft de voorkeur aan een open benadering. Maar hoe religieuzer iemand is, hoe minder hij daarmee instemt.”

In de rooms-katholieke liturgie is die openheid niet vanzelfsprekend, aldus Quartier. Hier ziet hij een „uitdaging” voor de prediking. „Juist in de prediking zou een brug kunnen worden geslagen tussen de biografie van de overledene en de verkondiging van het Evangelie.”