Ds. Hans Eschbach, predikant-directeur van het Evangelisch Werkverband (EW), wond er zaterdag, op de landelijke dag van het EW, in Apeldoorn, geen doekjes om. Hij pleitte ervoor om de spanning tussen de verschillende groepen in de kerk weg te nemen door „elkaar te zegenen in plaats van te veroordelen.”

Ondanks de hitte was de Grote Kerk in Apeldoorn gevuld met naar schatting 1200 bezoekers. Het thema van de jubileumdag -het EW bestaat tien jaar- was: ”Wie hoopt op de Heer - krijgt nieuwe kracht”.

Het EW ontstond in 1995 als een vernieuwingsbeweging binnen de Protestantse Kerk in Nederland vanuit een studiegroep van predikanten die zochten naar nieuwe inspiratie voor de kerk. Daarbij werden zij aangesproken door de wereldwijd snel groeiende evangelische beweging.

Het EW wil de PKN onder meer oproepen om nieuwe groepen in de Nederlandse samenleving bekend te maken met het Evangelie. Daarbij gebruikt het het beeld van de moederkerk die zwanger wordt van de nieuwe visie en zo „dochtergemeenten” in het leven roept.

Zaterdag sprak ds. Eschbach over deze nieuwe visie. „Als we nieuwe wegen durven gaan, zal de kerk nieuwe kracht krijgen. We moeten de vleugels durven uitslaan. Laten we ons niet opsluiten in onze eigen veilige kerkgebouwen. Ik hoor dat er goede dingen gebeuren. Ik hoor over een grote toeloop naar de Alpha-cursus in Gouda, ik hoor over genezingen in Stolwijk, ik hoor over groei in Den Haag en ik hoor over enthousiaste migrantenkerken in de Bijlmermeer. Het Evangelie blijft hetzelfde, de vorm mag verschillen.”

Graag ziet de predikant groepen met visie aan de slag gaan: „Kleine groepen, grote kansen, trouw aan de PKN, bouwend aan nieuwe cellen. Hoe kun je elkaar zegenen in plaats van frustreren? Als een jongere van Jezus houdt, hoef je niet te vragen of hij ook van orgelmuziek houdt. De ouderen hoeven al die ’herrie’ niet aan te horen, als ze maar niet zeggen dat hun vorm de enige ware is.”

Tijdens een workshop stelde hij dat evangelischen zo lang mogelijk in de PKN moeten blijven. Hij gaf daarvoor een richtlijn met zeven v’s. Voorbede, visie, verantwoordelijkheid en voortbouwen waren de eerste vier items. Pas als die vier opbouwende v’s niet werken, valt te denken aan verhuizen naar een andere wijkgemeente binnen de PKN, en pas als dat niet lukt, komt vertrekken aan de orde. Ook dan moet je, aldus de predikant, echter uitkijken voor valkuilen, want je mag niet vertrekken met valse motieven.

De kinderdoop mag geen obstakel vormen om in de kerk te blijven, zei ds. Eschbach. „Er zijn twee lijnen in de Bijbel. De eerste is de lijn van het verbond, de trouw van God. De andere lijn is die van bekering en doop.”

De predikant vindt het niet nodig dat iemand die gedoopt is in de Naam van de Drie-enige God als volwassene opnieuw gedoopt wordt. Wel wil hij, samen met anderen, zoeken naar middelen voor een doopbevestiging, een soort verbondsvernieuwing. Er is inmiddels een werkgroep gevormd die onderzoekt hoe dat zou moeten. Dit gebeurt „in overleg met de kerk.”

Tijdens de bijeenkomst was, in de persoon van ds. G. de Fijter, een vertegenwoordiger van het moderamen van de PKN aanwezig. Deze gaf als wens aan het EW mee: „De Heere zegene u, zoals u in de afgelopen tien jaar bent gezegend.”

In de workshops waren er bijdragen over onder andere genezing en bevrijding (ds. Hette Abma), aanbidding (dansgroep Hemelsbreed), gemeentegroeigroepen (ds. Jelle de Kok), groei in Den Haag (ds. Peter Bakker), ministry (ds. Jan Maarten Goedhart) en de opmerkelijke gebeurtenissen in wijkgemeente 1 in Stolwijk (ds. Coen en Carin Hoogstraten).