Paulus wil daarmee zeggen: Welke reden hebt u om u boven de Joden te verheffen? Want ook dezen zullen niet altijd blijven in hun ongeloof, maar weer ingeënt worden (Romeinen 11:23, 24). En alles wat gij ontvangen hebt, is een __ vrucht, niet van uw wijsheid of meerdere voorzichtigheid, maar alleen van Gods onverdiende goedertierenheid, die Hij ook eens aan al de overige heidenen én aan de nu verworpen Joden zal willen betonen.

Deze verborgenheid moest hun ook te binnen brengen hoe beperkt het verstand van de mens is en dat men daarom de verborgen Godsgeheimen nooit met de el van een eindig begrip behoort af te meten. „Want Gods gedachten zijn niet als onze gedachten en Zijn wegen als onze wegen, maar gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Gods wegen hoger dan onze wegen en Zijn gedachten dan onze gedachten” (Jesaja 55:8,9).

De Romeinen moesten zich dus wachten om zichzelf te veel te behagen. Vandaar komt het zeggen van Paulus in onze tekst bijna op hetzelfde uit met hetgeen hij schreef aan de Korintiërs (1 Korinthe 4:6): „En deze dingen, broeders, heb ik op mijzelf en Apollos bij gelijkenis gepast om uwentwil, opdat gij aan ons zoudt leren niet te gevoelen boven hetgeen geschreven is, dat gij niet, de een om eens anders wil, opgeblazen wordt tegen de ander.”

Petrus Curtenius,
predikant te Amsterdam

(”De zwaarste plaatsen der brieven van Paulus”, 1766)