Met zijn wapperende lange haar en modieuze kleding was Ozawa aanvankelijk een curieuze verschijning op de klassieke podia in Europa en de Verenigde Staten. Sommigen betwijfelden of hij als Aziaat de westerse klassieke muziek voldoende zou kunnen doorgronden, maar hij slaagde daarin glansrijk.

Seiji Ozawa werd op 1 september 1935 geboren in het Chinese Shenyang, op dat moment onderdeel van de Japanse vazalstaat Mantsjoerije. Als kleine jongen wilde hij concertpianist worden, maar nadat bij een ongeluk tijdens het rugbyen twee vingers had gebroken, moest hij die wens laten varen. Hij richtte zich op een carrière als dirigent en componist.

Na zijn afstuderen in 1958 vertrok hij naar Frankrijk, waar de jonge Japanner indruk maakte. Hij mocht verder studeren in het Amerikaanse Tanglewood bij Charles Munch, toen chef-dirigent van het Boston Symphony Orchestra.

In Berlijn was Ozawa uitgenodigd om les te komen nemen bij de Herbert von Karajan, een van de grootste dirigenten van die tijd. Het orkest zegt hem in een verklaring te herinneren om zijn kennis en vaardigheden en zijn „vriendelijke, bescheiden, eerlijke en humoristische” voorkomen.

Tijdens zijn studie bij Von Karajan ontmoette Ozawa Leonard Bernstein. Deze beroemde Amerikaanse dirigent en componist stelde hem later aan als zijn assistent bij de New York Philharmonic, een functie die de Japanner vier jaar lang zou bekleden.

Na zijn vertrek in New York in 1965 was Ozawa onder meer directeur van het Ravinia Festival in Chicago en chef-dirigent van het Toronto Symphony Orchestra in Canada en van het San Francisco Symphony Orchestra. In zijn geboorteland trad hij ook op met het Japans Philharmonisch Orkest.

Het Boston Symphony Orchestra stelde Ozawa in 1973 aan als chef-dirigent. Hij reisde met dit gerenommeerde orkest de hele wereld over. Toen hij in 2002 een einde maakte aan zijn dienstverband om chef-dirigent te worden van de Weense Staatsopera leidde dat tot hevige protesten van zijn vele Amerikaanse fans.

De Japanse dirigent won verscheidene Grammy Awards voor zijn cd-opnamen. Ook ontving hij eredoctoraten aan de Harvard-universiteit in de VS en de Sorbonne-universiteit in Frankrijk.