Als de door haar uitgewerkte werkwijze in praktijk kan worden gebracht, kan dit leiden tot een snellere en minder ingrijpende methode van diagnose. Aan de constatering van longkanker komen nu scans te pas en er wordt daarna ook vaak weefsel afgenomen. Vooral dat laatste, zo’n biopt, kan belastend zijn.

De promovenda deed volgens de site van de universiteit onderzoek onder ruim duizend patiënten van zes ziekenhuizen en in nauwe samenwerking met collega’s van het Catharina Ziekenhuis en het Máxima Medisch Centrum in Eindhoven. Er werd een methode ontwikkeld waarmee het gewicht van eiwitten in het bloed kan worden bepaald en zo ook tumormarkers kunnen worden herkend. Een tumormarker is een stof die bij kanker in het bloed zit. „Daarmee konden we deze markers zelfs bij zeer lage concentraties in het bloed van patiënten met longkanker detecteren”, zegt Roovers op genoemde website.

„Het is niet één marker waarop je als arts moet letten, het is een combinatie van factoren. Daarom helpen we artsen om de uitslag van bloedonderzoek volgens onze methode op de juiste manier te interpreteren. We kunnen nu met onze methode voor twee derde van de patiënten met tenminste 95 procent zekerheid zeggen dat ze longkanker hebben, op basis van bloedonderzoek”, stelt Roovers.

Er is nog een lange weg te gaan voordat deze methode voor snelle opsporing van de gevaarlijke longziekte praktijk kan worden. „Het zou fantastisch zijn om juist deze vorm(en) van kanker eerder te vinden, zodat ze beter te behandelen zijn”, aldus Roovers.