Geconfronteerd met de donkerte van alles wat oorlog is, zoeken we collectief naar manieren om het moreel op te krikken. Veel Israëliërs vinden vreugde in het koppelen van vrijgezellen, het zoeken van een partner of het bezegelen van een relatie met een huwelijk.
Het zoeken van liefde is dusdanig integraal onderdeel van de culturele reactie op de nasleep van 7 oktober, dat ook vele bekende Israëliërs –onder wie voormalig premier Naftali Bennett– volop meedoen, zij het als koppelaars of als ‘koppelwaar’.
Om ons heen zien we een rappe stijging van allerlei uiteenlopende pogingen om aan de man of vrouw te komen. In chatgroepen gaan foto’s rond van een doos maaltijden afgeleverd op een nabijgelegen basis. Op iedere maaltijd zit een briefje met een foto geplakt: „Michal (35) zoekt een partner. Eet smakelijk, pas op jezelf en bescherm ons.”
Inspelend op de vaderlandsliefde die breed gevoeld wordt, kleuren verschillende Facebookgroepen en forums groen van de foto’s van jongens en meiden in uniform die zich voorstellen. Anderen pakken het nog drastischer aan. Een jonge vrouw springt voor de camera’s van een nieuwsplatform met in haar handen een spandoek met daarop: ”Op zoek naar een Golani soldaat”.
Veel stellen die elkaar al hebben gevonden, zetten de versnelling in wat betreft huwelijk en kinderen. De typisch Israëlische bombastische bruiloften blijven achterwege. Een gebedsmantel omhooggehouden door je kameraden is net zo goed een choepa (Joodse huwelijksbaldakijn) als eentje die duizenden Sjekels kost. Een uniform en een geleende jurk als feestkleding zijn meer dan voldoende.
Soms brengt oorlog ook toenadering in kapotte relaties. Een familielid, die dienst doet in Gaza, sprak urenlang met zijn ex-vrouw toen hij een paar dagen vrijaf kreeg.
Gebroken glas
Het kan wellicht vreemd lijken dat er zo’n urgentie ervaren wordt met betrekking tot het vormen van een gezin te midden van een oorlog. De dualiteit van het zoeken naar vreugde in de meest sombere tijden, heeft het Joodse volk zich door de generaties echter eigen moeten maken. Het breken van een glas tijdens iedere Joodse huwelijksceremonie raakt aan diezelfde dualiteit: te midden van blijdschap herinneren we ons de gevallen toestand van Jeruzalem.
De kwetsbaarheid van het land helpt ons als individuen kwetsbaar te zijn. De bewustwording van het vluchtige van het leven helpt ons prioriteiten te stellen. En zo staan we ook nu met een gebroken glas onder de choepa, klaar om een nieuwe generatie te bouwen.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 44.
