In een grote witte partytent op het kerkplein van de hervormde gemeente Lienden zaten vorige week woensdag zo’n vijftig tieners op houten bankjes. Boven hen hangen gekleurde vlaggetjes en ballonnen. Op het podium is een geïmproviseerd theatertje gemaakt met een huisje en palmbomen van karton.

Verwachtingsvol luisteren ze naar een vrouw in een witte jurk, juf Alijda. Ze houdt een triplex plaat omhoog. Liefde staat erop, in rode letters op een roze achtergrond. Het thema van de vakantiebijbelweek is ”Tel maar mee!”. De tieners behandelen elke dag een karaktereigenschap van God. Vandaag is dat liefdevol.

Op een scherm voorin de tent verschijnt de weektekst die de kinderen leren. „Liefdevol en genadig is de Heere, Hij blijft geduldig en groot is zijn trouw”. Moeiteloos zingen de kinderen de tekst mee. „Weten jullie waar dit in de Bijbel staat?”, vraagt de juf. Een jongen steekt zijn vinger op. „In een psalm”. „Helemaal goed. In Psalm 103 vers 8.”

Opeens stormt een in het zwart geklede persoon met een zwarte bivakmuts het podium op. Gevolgd door twee als toerist verklede meiden met grappige staartjes in hun haar. Het zijn Sas en Jet die op vakantie zijn in China. De boef steelt hun portemonnee, maar een Chinese vrouw helpt hen en biedt de pechvogels gratis eten aan.

Sas en Jet reageren verbaasd: Waarom behandelt deze onbekende vrouw hen zo vriendelijk? Wat blijkt? De moeder van Sas had daar opdracht voor gegeven. „Wat bijzonder zeg. Jouw moeder is zo ver weg, maar ze zorgt toch goed voor jou. Dat doet me denken aan een verhaal uit de Bijbel”, is Jets reactie.

Juf Alijda vertelt vervolgens in eenvoudige woorden de geschiedenis van de profeet Elia die op de vlucht was voor koning Achab. Hij verstopte zich bij de beek Krith. Elke dag brachten de raven hem voedsel. Toen het water in de beek opraakte, moest hij van God naar een weduwe. Zij gaf hem drinken en een koek te eten, hoewel ze zelf bijna niets meer had. Door een wonder raken de olie en het meel niet op. „Zo wil God ook elke dag voor ons zorgen.”

Wonderen

Het is dit jaar de 42e keer dat de hervormde gemeente in Lienden een vakantiebijbelweek organiseert voor alle kinderen uit het dorp. In totaal doen er zo’n tweehonderd kinderen mee, verdeeld over vier leeftijdsgroepen. Vrijwilligers die de week organiseren, maken gebruik van het materiaal van de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond (HGJB). Een van hen is Peternella ter Beek. Al veertien jaar doet ze dit werk. „Als kind ging ik naar de vakantiebijbelweek in Langerak. Daar genoot ik erg van. Er heerste zo’n fijne, gezellige en liefdevolle sfeer. Die ervaring gun ik andere kinderen ook.”

Het merendeel van de kinderen die komen, is kerkelijk betrokken of bezoekt de plaatselijke christelijke school. Zo’n 10 procent is buitenkerkelijk. „Het is mooi dat ze hier over God horen. Dat nemen ze hun hele leven mee. Een meisje dat niet kerkelijk is, zei vorige week tegen mij dat ze zo’n zin had in de vakantiebijbelweek. „Ik wil God weer in m’n hart voelen”, gaf ze aan.”

Omdat het een evangelisatieweek is, gebruikt Ter Beek eenvoudige woorden voor het Bijbelverhaal en legt ze veel uit van wat ze doet. „Ooit zei een kind dat niet christelijk was tegen mij: „Ik vind dat bidden van jullie maar vreemd. Jullie doen je ogen dicht en praten, maar ik zie niemand.” Dat heeft me toen aan het denken gezet.”

In de witte tent verspreiden de tieners zich in groepjes voor het ”knabbel- en babbelmoment”, een gesprekje over het Bijbelverhaal en het thema onder het genot van wat lekkers. Een meisje pakt een briefje uit een glazen pot en leest de vraag die erop staat voor: „God zorgde voor een wonder bij de weduwe. Denk je dat er nu nog wonderen gebeuren?” „Ja, God maakt mensen beter en zorgt ervoor dat operaties goed gaan.” Ze tilt haar arm op en laat een litteken zien. „Ik had mijn arm gebroken en moest toen worden geopereerd.”

Kunstwerken

Daarna is het tijd voor de workshops. De tieners kunnen kiezen tussen cupcakes versieren, graffiti spuiten, een les tennis of een escaperoom in de kerk. De 11-jarige Willemijn Blankenstijn wil graag naar de graffiti, maar omdat die workshop vol zit, worden het de cupcakes. Ze bezoekt de vakantiebijbelweek al voor de zevende keer en vindt het er „supergezellig. We doen leuke dingen met elkaar en het toneelstukje is ook erg grappig.” Waar denkt ze aan bij het weekthema ”Tel maar mee!”? „We tellen hoe vaak God ons zegent.” Nieuwe dingen over God leert ze vaak niet op de vakantiebijbelweek. „Het meeste weet ik al, omdat ik dat op school heb gehoord.”

De cupcakeworkshop wordt gehouden op de veranda van de pastorie, aan de overkant van de weg. De dominee is een dagje weg, dus de meiden hebben het rijk alleen. Gemeentelid Anita doet voor hoe je botercrème in een spuitzak doet en laat zien hoe je mooie figuurtjes kan spuiten. De meiden kijken ademloos toe. Daarna mogen ze het zelf proberen op een velletje bakpapier. Bij Hannah spuit de botercrème er zo hard uit dat er een klodder op haar broek beland. Ook bij de anderen zitten al gauw hun handen en hun mond onder het pastelkleurige smeerseltje. Daarna mogen de dames het proberen op echte cakejes. Al gauw veranderen de saaie gele bovenkanten in fraaie kunstwerken. „Ik kan geen cupcake meer zien”, verzucht Elin, terwijl ze een laatste suikerpareltje op de crème plakt.

Voor de sportievelingen die voor een lesje tennis hebben gekozen, is het zweten geblazen. In de brandende zon leren ze van de voorzitter van de Liendense tennisvereniging hun eerste slagen.

Na een uurtje zijn alle tieners weer terug in de tent. Enthousiast vertellen ze wat ze hebben gedaan of gemaakt. Na het zingen van een psalm en het themalied en een dankgebed stuiven ze weg.

Wat is de vrucht van zo’n week? Ter Beek: „Die blijft meestal verborgen. Een paar jaar geleden deelden we uitnodigingen uit voor de kerkdienst op zondag. Daarin wordt de vakantiebijbelweek afgesloten. Een onkerkelijk meisje vroeg aan haar vader en moeder: „Waarom gaan wij eigenlijk niet naar de kerk?” Haar ouders besloten toen om te komen, werden geraakt en zijn sindsdien actieve en gelovige leden.”