Wanneer begon jouw hart te kloppen?

Via radiospotjes en banners op social media vroeg de Stichting Platform Zorg voor Leven –met daarin onder meer zorgverzekeraar Pro Life, stichting Schreeuw om Leven/ Er is Hulp en NPV - Zorg voor het leven- de afgelopen weken aandacht voor de beschermwaardigheid van het leven.

In de Week van het Leven, tussen 3 en 9 december, doet de organisatie daar een schepje bovenop. „Het begint allemaal op zondag 3 december. Dan is er aandacht voor het ongeboren leven in gebed, in preken. Net als vorig jaar heeft de VBOK materiaal op haar site gezet met als rode lijn Psalm 139, waarin blijkt dat God het ongeboren leven kent”, vertelt Kees van Helden, directeur van Schreeuw om Leven.

Verder zijn er lezingen en symposia, er is een thema-avond van SGP en NPV over seksualiteit en op 9 december is er op Family7 een documentaire van een prochoicefeministe, die tot de conclusie komt dat abortus wel degelijk tot grote problemen leidt. Hoogtepunt is de Mars voor het Leven op zaterdag 9 december. Van Helden: „Er zijn nu al 80 bussen geregeld, die vanuit elke hoek van Nederland prolifeaanhangers naar het Malieveld in Den Haag vervoeren. Vorig jaar waren dat er nog 25… Alle reformatorische scholen doen dit jaar ook mee. Mijn verlangen is dat we voor elk kind dat geaborteerd wordt, één deelnemer mogen verwelkomen: 30.000 dus. “

Verbazen

Het doel van alle activiteiten is niet om met een geheven vingertje te komen, maar om mensen te verbazen over het menselijk leven in al zijn facetten, aldus Van Helden. „Als je beseft dat het hart van een kindje al klopt, op het moment dat je een week overtijd bent, dan ga je anders tegen het leven aankijken. En tegen abortus, want dat stopt een kloppend hart.”

Informatieoverdracht is een tweede doel van de campagne, want er is veel onwetendheid rond zwangerschap en abortus, stellen de drie partijen. Veel mensen zouden niet weten wanneer het menselijk leven precies begint, wat abortus precies inhoudt, dat een zwangere vrouw haar kindje tot 24 weken mag laten aborteren, dat 1 op de 7 Nederlandse zwangerschappen in een abortus eindigt en dat er goede alternatieven zijn. „En dus hebben we, samen met Siriz, de site ikwilabortus.nl gelanceerd. Een site met evenwichtige informatie voor mensen die ongewenst zwanger zijn geworden. Waarop ze de optie abortus kunnen vinden, maar ook goede alternatieven voor zo’n ingreep”, aldus Abwin Luteijn, directeur van Pro Life,

Aandacht vragen voor vrouwen die onbedoeld zwanger zijn geworden is het derde doel van de Week van het Leven, voegt Esmé Wiegman van NPV - Zorg voor het leven daaraan toe. „We moeten niet te makkelijk over hun nood denken, want die is echt hoog. Laten we in liefde met hen bewogen zijn en niet te snel oordelen. Door de jaren heen is er weliswaar ‘gepredikt’ dat abortus niet problematisch is -en dat moesten we vooral allemaal geloven-, maar dat is niet zo. Eén op de drie vrouwen die een abortus lieten uitvoeren, kampt erna met problemen.”

Worstelingen

Volgens Van Helden gaat de abortusproblematiek niet aan de gereformeerde gezindte voorbij. „Als ik zie wie er allemaal bij onze zorgverleners langskomen... Een meisje van uit een behoudende kerk, zwanger van een jongen uit een andere behoudende kerk, die zelf al een keer vader is, beiden begin 20 jaar... Twee getrouwde mensen die aankloppen, omdat ze een abortus hebben uitgevoerd zonder dat iemand het wist, omdat pa in de kerkenraad zat. Ze worstelen nu beiden met hun beslissing.”

Ook op christelijke scholen komen worstelingen rond seksualiteit en zwangerschap voor, zegt van Helden. „Ik gaf eerder dit jaar een voorlichting onder 17-jarigen, komt de docent op me af met een doosje in haar hand. ‘Dit lag van de week in de klas’, zei ze. De morning-afterpil. Ze had gevraagd van wie het was, waarop een van de leerlingen had gezegd: ‘Van mij. Mijn vriend en ik hadden een ongelukje en dat moesten we even oplossen.’ De schande van vroeger, is helemaal weg.”

Bespreekbaar

Dat biedt volgens Luteijn ook wel weer een kans. „Het afbreken van een zwangerschap vind ik heel erg, maar dat mensen er zo over open zijn, maakt dit soort zaken wel bespreekbaar. Hopelijk ook in een eerder stadium, voordat er een abortus heeft plaatsgevonden. Ik zie hier met name een taak voor ouders liggen. Een vriend van me had een dochter die schoorvoetend opbiechtte dat ze plotseling zwanger was. Hij stond op, omhelsde haar en zei: ‘Kind, gefeliciteerd.’ Dat had ze totaal niet verwacht. Hij vervolgde met: „Maar meisje, het is toch mooi dat er nieuw leven komt en dat jij daar de moeder van mag zijn? En ja, jullie hebben zelf voor een heel moeilijke route gekozen, maar we gaan jullie er wel bij helpen. Dat is even wat anders dan met de vuist op tafel slaan. Als zo’n kind haar zwangerschap durft te bespreken, wordt ze ook niet gedwongen om over abortus na te denken!”

Dit is inderdaad de beste manier voor ouders om te reageren, vindt Van Helden. „Dat je als ouders zegt: ‘We staan achter je en wat er ook gebeurt, dat kind dat komt groot’. Die eerste reactie van ouders bepaalt vaak wat er gebeurt met een ongeplande zwangerschap.“

Helaas verwijzen veel artsen mensen in nood al heel snel naar een abortuskliniek, stelt van Helden. „Afschuwelijk. Als we dat doen, zijn we als land moreel failliet, vind ik! De snelle oplossing van een abortus is geen oplossing! Hoeveel mensen wij niet over de vloer krijgen, die na de ingreep hebben gegoogeld, hebben gezien wat ze hebben gedaan en tot het besef zijn gekomen: ik heb mijn eigen kindje gedood! Laten we toch kijken naar de problemen achter een voorgenomen abortus: meestal geldgebrek, een instabiele relatie en/of druk uit de omgeving. Hoe uitzichtloos de situatie ook kan lijken, bijna altijd is er een oplossing. Je staat er versteld van hoeveel steun er los kan komen van familie, hulporganisaties en zelfs van onbekenden.”

Hij noemt als voorbeeld een vrouw die belde met de boodschap dat ze een abortusafspraak had gepland, omdat haar partner weg was en ze naar eigen zeggen geen mogelijkheid had het kind te onderhouden. „Ik zette haar verhaal op Facebook en ontving binnen drie uur 365 berichten van mensen uit de achterban die wilden helpen. Op basis daarvan heeft ze haar afspraak geannuleerd.”

Goed luisteren

Naast sponsorprogramma’s heeft Schreeuw om Leven buddyprogramma’s en via Choice4Life tijdelijke opvangplekken, crisisopvang en begeleiding bij opvoeding, huisvesting en school. „Let vooral goed op dat de hulp aansluit bij de hulpvraag. Dat begint met heel goed luisteren naar een cliënt”, aldus Esmé Wiegman. „Als hulpverlener kun je soms je wenkbrauwen fronsen als je hoort welke situaties door vrouwen als “noodsituatie” worden aangemerkt. Neem echter elke casus serieus, want voor degene die abortus overweegt, zijn de omstandigheden kennelijk ernstig genoeg.”

Hoewel mensen bij een (commerciële) zorgverzekeraar als Pro Life al snel denken aan polissen maken en facturen sturen, wil Luteijn meer doen dan dat. „We heten niet voor niets Pro Life, de christelijke zorgverzekeraar. We willen ons breed inzetten om het leven positief te ondersteunen. Daarom vergoeden we abortusbehandelingen en de abortuspil niet en steunen we prolifeorganisaties juist wel. We geven geen vergoeding voor de NIPT-test, het prenatale onderzoek dat moet uitwijzen of een kindje lijdt aan het downsyndroom, omdat we het leven als geschenk van God zien en omdat het testresultaat niets toevoegt: er is geen behandeling voor het kindje in de moederschoot. Bovendien waren we de eerste zorgverzekeraar die een (toen nog experimentele) operatie op een kind met een open ruggetje in de baarmoeder vergoedde.

Ik vind dat je als christelijke zorgverzekeraar de heilige roeping hebt om je in te zetten voor het leven, waar dat maar kan. Zoals de joden zeggen: ‘Als je één kind hebt gered, heb je de wereld gered.’”

Feiten en cijfers rond abortus

• Abortus stopt een kloppend hart en is toegestaan tot in de 24e week

• Ruim 1 op de 7 zwangerschappen eindigt in een abortus

• Het DNA van een foetus van 1 dag is gelijk aan dat van een baby.

De vijf belangrijkste abortusmethoden zijn:

1: Morning-afterpil: vrij verkrijgbaar bij de drogist. Werkt tot 72 uur na de gemeenschap. Is alleen abortief als de eicel bevrucht is.

2: Abortuspil: wordt verstrekt in de eerste negen weken van de zwan gerschap door een abortusarts. Blokkeert de groei van het kind.

3: Curettage: wordt tot in de 13e week toegepast. Een arts zuigt het kindje door een buisje met een doorsnede van 1 cm. weg.

4: Dilatatie: wordt tot de 24e week toegepast. Een arts knipt het kindje in stukken en haalt die met een tang uit de baarmoeder.

5: Voortijdig opwekken van de bevalling: vanaf 20 weken.