Dit artikel is partnercontent.
„Help, wij komen om van honger”
Hoewel Malawi duizenden kilometers bij ons vandaan ligt, vind ik de verhalen van inwoners vaak heel herkenbaar. Ze hadden in ons land verteld kunnen worden, maar dan wel in het Nederland van mijn jeugd. Neem het appje dat de vrouw van onze recent overleden chauffeur Mwiza ons deze week stuurde.
In het bericht van Mwiza’s vrouw Siphiwe stond dat zij en haar kinderen helemaal geen eten meer hebben. Het blijkt dat haar man tijdens het vorige plantseizoen al te ziek was om maïszaad in de grond te stoppen. Wat moet hij een angst hebben gehad in de weken voor zijn dood. Hij wist dat zijn vrouw en kinderen na zijn overlijden maandenlang geen eten zouden hebben en in het ergste geval zouden sterven van de honger. Zijn vrees lijkt nu waarheid te worden. „Wij komen om van honger. Wilt u ons helpen?” appte Siphiwe.
In Malawi bestaan geen sociale voorzieningen. Wanneer een echtgenote weduwe wordt, is dat zo’n beetje het ergste wat haar kan overkomen. Vooral als ze nog kinderen thuis heeft. Siphiwe heeft er drie: van 14, 10 en 7 jaar oud.
Hartinfarct
Haar situatie doet me denken aan mijn eigen jeugd. Mijn vader overleed toen ik tiener was, midden in de winter, de dag voor Kerst. Heel plotseling aan een hartinfarct. Mijn moeder bleef alleen achter met zes kleine kinderen. Ik was de tweede. Gelukkig hadden we een voorraad aardappelen en allerlei groenten in weckpotten. Een paar weken later moest er worden gepland en gezaaid. Maar wie moest dat doen? In het gehuchtje met zijn 512 inwoners waren slechts enkele mannen die -eventjes- konden helpen. De oogst viel dan ook tegen.
Tijdens de eerste Kerst na mijn vaders overlijden was er weinig eten. Een maand later was alles op. Wat nu? Soms leden we honger, maar soms ook niet. Af en toe stond er opeens een zak aardappelen voor de deur. Van wie? Geen idee. De nachtelijke duisternis verhulde de hand van de gulle gever.
Noodhulp
Zullen Siphiwe en haar kinderen ook een gulle gever vinden? In de stad Mzuzu, waar ze wonen, kijken mensen amper naar elkaar om. Daar is in Malawi geen beginnen aan. Er zijn talloze mensen die er sterven van honger. Mag Siphiwe voor noodhulp naar haar broeders en zusters in Nederland kijken? Naar mensen die door goedheid en warmhartigheid gedreven, mild zijn in (onzichtbaar) geven?
Mijn moeder ging ruim een jaar na het overlijden van haar man haar akker zelf bewerken. Siphiwe gaat dat ook doen, want ze mag deelnemen aan Food For LiFe. Dan heeft ze volgend jaar weer eten. Leven! Elk jaar weer.
Vele lezers steunen ons iedere week opnieuw. We zien dat als een niet-aflatende stroom gerechtigheden uit de hand van de Heere. U hebt er geen idee van hoeveel vreugde er is vanwege uw giften en gebeden. Ze brengen enorme vreugde in het armste land ter wereld.
Wilt u deze keer iets extra’s geven, zodat wij Siphiwe en haar kinderen kunnen redden van de hongerdood?