Hoe reageren mensen op een ramp? Dat was vroeger niet heel anders dan nu, blijkt uit onderzoek.

Maanden na de watersnood van 1953 bezocht koningin Juliana het rampgebied. Ze deelde konijnen uit aan kinderen die al hun spullen waren kwijtgeraakt. Of die familieleden hadden verloren.

Drie dagen oud was Teun Biemond toen de watersnood van 1953 Oosterland trof. Tijdens de evacuatie vervoerden zijn ouders hem in een rieten koffer, want de wieg was te zwaar en de wandelwagen konden ze vanwege het hoge water ook niet gebruiken.

In tijden van rampspoed leeft de koninklijke familie mee. Na de watersnood in 1953 kwamen de Oranjes al snel naar het overstroomde gebied. „O konehinne, ’t is toch zo aerreg.”

Een audiotour en een expositie in De Stêêne Hut herinneren inwoners van de Hoeksche Waard aan de watersnoodramp van 1953, deze week zeventig jaar geleden.

Het Zeeuws Vocaal Ensemble richt op 4 februari in Kruiningen een muzikaal monument op voor de watersnood van zeventig jaar geleden in de vorm van een concert.

De Christelijke Gereformeerde Kerken organiseerden een inzamelingsactie toen zeventig jaar geleden de watersnood in Zeeland plaatsvond. Sindsdien vindt er jaarlijks een hulpverleningszondag plaats. Zondag is de zeventigste editie.

Op tal van plaatsen is woensdag stilgestaan bij de watersnood die Zuidwest-Nederland en Texel op 1 februari 1953 trof.

Zeventig jaar na de watersnood vinden er diverse herdenkingen van de ramp plaats. Ook in kerken. Om de herinnering levend te houden.

„Pa, ik kan niet meer”, zei Krijn Meijer. Hij viel uit de boom en verdween in de golven. Toen had Meijer alleen de jongste van zijn vijf kinderen nog over.