Eén paaspreek lag al klaar voordat de stille week aanbrak en dinsdagmorgen schreef hij de preek voor Goede Vrijdag. „Je wilt voorkomen dat de werkdruk te hoog wordt. Er kan altijd iets tussenkomen, zoals een ziekenhuisopname of een sterfgeval. Je kunt ook zomaar een dag uitgeschakeld zijn omdat je ziek bent.”

Bijtijds beginnen geeft rust. Maar er is ook een andere kant. „De preek moet door je heen blijven gaan. De preek kan dan wel klaar zijn, maar het is nodig om de stof blijvend te overdenken.” En daarom pakt ds. De Koeijer in elk geval op zaterdagmorgen en zondagmorgen de tekst er weer bij.

Ook stilte en bezinning plant de predikant van wijkgemeente De Hoeksteen nauwkeurig. Dat betekent om 05.45 uur opstaan voor Bijbellezen en gebed. „Hoe vroeger, hoe rustiger. Meestal lees ik een periode lang uit één en hetzelfde Bijbelboek, de lectio continua, met behulp van de HSV-Studiebijbel. Daarna maak ik een wandeling van een half uur.”

Het is belangrijk om de dag met het Woord te beginnen, zegt de predikant. „Vele schrijvers hebben gezegd dat de morgen de beste tijd is. Hoewel het geen wet is. Ik zou het zelf niet graag missen. Maar je merkt ook dat je zwak bent. Je beleeft dit uur niet altijd eender. Je kunt vermoeid zijn, onrustig, of concentratie missen. Soms is er liefde en verlangen, soms ook doe je het uit gehoorzaamheid.”

De predikant leest momenteel het boek ”The Fountain of life” van John Flavel, over de Persoon en het werk van de Heere Jezus. „Juist deze week kom ik toe aan de preken over het lijden van Christus. Ik merk dat wat ik leerde over Christus als het Fundament van het heil, meer betekenis krijgt. Ik raak steeds meer onder de indruk van Zijn gehoorzaamheid tot het einde. We zijn geneigd te zeggen dat het lijdensevangelie wel bekend is, maar juist als je overdenkt en mediteert, gaat het meer betekenis krijgen. Het verlossingswerk van Christus is en blijft het hart van het heil.”

Ook de puriteinen, met wie ds. De Koeijer vertrouwd is, hechtten naast bidden en Schriftstudie aan meditatie. „Ze spitsten die niet alleen maar toe op Bijbelteksten, maar ook bijvoorbeeld op de natuur. Zo kan een uitlopende boom een opstapje zijn naar de geestelijke werkelijkheid. Daar hoef je niet speciaal voor te gaan zitten. In het voorbijgaan laat je je gedachten ergens door gevangennemen.”

Zelf kent hij dat wat minder, zegt de predikant. „Al moet ik wel zeggen dat ik verwonderd kan zijn over de grootheid van God in de natuur. Maar het zijn vooral Bijbelteksten die mijn gedachten hoger voeren.”

Elk uur van de dag áán staan: dat voelt druk. Hoe word je stil in de week voor Pasen? Zaterdag deel 6.