Ook de ouders van journaliste Marieke Poelmann (1988) kwamen om. In het boek ”Alles om jullie heen is er nog. Het verhaal van een nabestaande” vat zij haar persoonlijke relaas van de nasleep van de vliegramp samen.

Poelmann, die op het moment van de ramp journalistiek studeerde, kwam naar eigen zeggen „in één klap aan de andere kant van het nieuws te staan. Opeens ben je onderdeel van een nationale ramp. Er komt heel veel op je af. Politie aan de deur, slachtofferhulp, instanties, de regering die je toespreekt en niet te vergeten: de rouw.” De journaliste begon al snel met het opschrijven van haar ervaringen in een dagboek. „Eerst alleen voor mezelf. Omdat schrijven iets is wat bij mij hoort. Later opperde een collega om van het dagboek een boek te maken. Dat voelde meteen goed. Als journalist vertel ik verhalen van mensen die iets bijzonders meemaken, terwijl ik zelf met zo’n groot verhaal rondliep.”

Ze is opgelucht en blij dat het boek er eindelijk is. „Het is fijn dat ik uit de allerdiepste pijn ook iets heb kunnen scheppen. Ik hoop met mijn verhaal iets te kunnen betekenen voor anderen die iemand hebben verloren. Dat hoeft niet meteen een vliegramp te zijn, maar iedereen krijgt vroeg of laat te maken met rouw. Hopelijk biedt het herkenning, hoop of kracht. Dat je ondanks zoiets verschrikkelijks toch nog kunt opstaan, ademhalen en doorgaan”, aldus Poelmann.

„Toen ik de eerste versie van ”Alles om jullie heen is er nog” in mijn handen had, greep mij dat enorm aan. Als mijn ouders niet waren overleden, was dit boek er nooit gekomen. Dat is heel heftig.”