Liefde voor Londen

Rode dubbeldekkerbussen, overactieve eekhoorns in de stadsparken, overal straatmuzikanten en volle straten met mensen die geroutineerd om langzaam lopende toeristen zigzagden. Toen ik als 15-jarige scholier voor het eerst in Londen kwam –en voor het eerst in het buitenland– keek ik mijn ogen uit. Goed, ik was geen fan van de zompige cornflakes die we in het gastgezin kregen voorgeschoteld, maar verder genoot ik van elke seconde. Ik maakte foto’s van London Eye en Big Ben met mijn wegwerpcamera en kocht plastic souvenirs in de véél te dure toeristenfuikwinkeltjes rondom belangrijke bezienswaardigheden. Op een middag ontsnapten we aan het hectische programma en doken een park in om daar op het gras te hangen. Ik voelde me een heuse wereldburger.