Binnenland 7 april 1999

Zie ook: Verdachten Lockerbieramp officieel aangeklaagd

Zeistenaren liggen niet wakker van Lockerbieproces

„Kijk, dat is Schotland”

Door J. Visscher
ZEIST – „M'n buurjongetje was gisteren op de BBC. Leuk.” De ene omwonende vindt het spannend, de andere interesseert het niets. Hoe dan ook, Kamp Zeist, onder de rook van Soesterberg, is de komende maanden decor van een uniek megaproces. Twee Libische verdachten staan terecht vanwege de bomaanslag in 1988 boven het Schotse Lockerbie, waarbij 270 mensen omkwamen.

„Zitten die mannen hier nou vast? Best eng”, zegt Jacqueline Brouwer (16) uit Soesterberg. Samen met haar vriendin Silvia Hoffmann (17) loopt ze in de stromende regen langs het zwaarbewaakte Kamp Zeist, dat is veranderd in Schots grondgebied.

Silvia, de laatste ketchup uit haar patatbakje likkend, vindt het proces „best spannend.” „Normaal gebeurt hier nooit wat. Nu zie je overal politie. Moet ik natuurlijk wel meer op m'n fietslicht letten. Maandagavond landde hier een helikopter. Met van die lichtbundels. Best stoer, man.”

Uniek
Zeker vijftien camera's zijn dinsdagmiddag gericht op de met zeilen afgedekte hekken van Kamp Zeist. Drommen journalisten schuilen onder een afdakje voor de stromende regen. De BBC is met twintig mensen paraat, meldt een Engelsman in lange jas. Er klinkt een mengelmoes van rap Frans, abacadabraal Arabisch en knauwerig Amerikaans. „There's no access to the camp at all” (Het kamp is helemaal afgesloten), klaagt een verslaggever door zijn mobiele telefoon.

Een Schotse bewaker uit Edinburgh is blij dat hij naar Zeist is gestuurd. „Het is weer eens wat anders. Al is de regen hetzelfde.” De Schot wisselt werkperioden van 9 dagen af met vrije periodes van 5 dagen. Een Nederlandse bewaker uit Rotterdam, die buiten het hek –op Nederlands grondgebied– een oogje in het zeil moet houden, vindt het hele proces „echt apart en uniek.”

Intussen meldt zich een boze Soesterberger bij het hek. Hij wijst op een snelle Mercedes die het Kamp binnenrijdt. „Die pipo rijdt m'n dochter bijna van de sokken. Het mag hier dan een hele poespas zijn, ze hoeven op dit weggetje nog geen 70 kilometer per uur te scheuren.” De man noemt het „goed” dat de twee verdachte Libiërs berecht worden. „Je zal maar nabestaande zijn van die aanslag op dat vliegtuig boven Lockerbie.” Hij wijst z'n dochtertje op het hek: „Kijk, dat is Schotland.”

Zuiver
„Ik lig niet wakker van dat Lockerbieproces”, zegt mevrouw J. Schooneveld, die op een paar minuten loopafstand van Kamp Zeist woont. „De zaak zal wel goed beveiligd zijn. Ik woon hier liever dan naast Kosovo.” Ze volgt het proces wel met belangstelling. „Het schijnt dat die twee verdachten in Libië als helden worden beschouwd. Een Arabische prins heeft ze uitgeleide gedaan. En leider Gaddafi heeft zich ermee bemoeid, maar zou die zuiver op de graat zijn?”

Voor hotel Figi in het centrum van Zeist wappert sinds een paar dagen de Schotse vlag. „Niet dat veel mensen het trouwens merken”, lacht directeur G. Ruijs in de ontvangsthal van het hotel. De zaak leeft in Zeist nog niet echt, signaleert hij. Zelf vindt hij het bijzonder dat „een gat als Zeist wereldwijd in de belangstelling staat. Je had vroeger Camp David (met betrekking tot conflict Palestijnen en Israël, JV), nu hebben we Camp Zeist.” Vooralsnog loopt het in Figi niet storm met 'Lockerbie-mensen'. „Momenteel verblijven hier zeven journalisten, uit Amerika en China.” Ruijs hoopt dat het proces in zomermaanden als juli en augustus op gang komt. Dan staan, vanwege het vakantieseizoen, de meeste kamers leeg. Ruijs kan in de toekomst nabestaanden van de rampslachtoffers onder de pannen krijgen. „Het is zaak dat we daar met enige ingetogenheid mee omgaan.”