Column (Mariska Dijkstra): Opluchting

Op het plein staat een groepje moeders. Er komen er steeds een paar bij, dus er is blijkbaar wat te beleven. Ik sluit me aan en hoor al snel waar het over gaat. „Ik was boos en heb haar mobiel afgepakt, maar ja. Nu is ze dus alleen naar school en als er wat gebeurt kan ze me niet bereiken.” De groep wordt groter. Andere verhalen volgen. Internetgebruik, straffen, schreeuwen. Het zijn herkenbare dingen. En we hebben er allemaal moeite mee. Het lucht op er even over te praten. Met een zucht verlaten we het schoolplein. Het gevoel gaat mee: gelukkig, niet alleen bij mij.