Michiel Kerpel - 18 jul 2009 08:43 - Gewijzigd: 18 jul 2009 08:43

Poetsexpert

In drie dagen met 1 euro op zak van Zeeuws-Vlaanderen naar Apeldoorn zien te komen. Voor die uitdaging stond redacteur Michiel Kerpel.

Deel 2

 Grijnzend geeft de eigenaar van restaurant J&B in Breskens mij 10 euro. „Weg­lopen”, is het enige wat ik ervoor moet doen.

De vrijgevige Zeeuw geeft weer hoop. Op de boulevard van Breskens blijkt meer te halen. Verschillende keren krijg ik een euro toegestopt. Verder vul ik bij visrestaurant De Dukdalf mijn rommelende maag. Tientallen tafeltjes ontdoe ik van meeuwenpoep en andere viezigheden. De beloning: een portie kibbeling.

Met het verdiende geld achter de hand haast ik me naar de fast ferry. Maar er komt bij de overtocht naar Vlissingen geen cent aan te pas. De kapitein: „Ga het dek maar schrobben.”

De eerste dag wil ik ver komen. In Vlissingen koop ik daarom een treinkaartje om Zeeland achter me te laten.

Wachtend op de trein neem ik op het perron plaats naast een wat oudere vrouw. Ze heeft een hondje op schoot. „Leuk hè, met mama mee”, murmelt ze tegen het diertje. Gniffelend begin ik een gesprek. Al pratend probeert de vrouw mij te strikken om te gaan klussen bij haar huis in Apeldoorn. „En als ik de treinreis betaal?” oppert ze. Geen goed idee, vind ik. Dan ben ik te snel thuis. Ik help haar met haar zware koffers. Een paar euro rijker stap ik rond 14.00 uur in Roosendaal uit de trein.

Als expert tafeltjespoetser zit ik niet veel later achter een heerlijke kom tomatensoep. Bij de Brasserie op het station. En ik krijg meer: een gevulde koek, een flesje drinken en wat euro’s. „Nou, nou”, mompel ik. „Dat doen we ook niet altijd. Je hebt je gezicht mee”, is het antwoord. En? Dat zegt toch niks?

Op straat stapt een lichtgetinte man op me af. Verbijsterd hoor ik z’n vraag aan...