Susanne Rebel -  4 jul 2009 08:10 - Gewijzigd: 4 jul 2009 08:10

Bikkelen en bungelen aan een touw

AMERSFOORT – „Ik heb hoogtevrees”, kreunt Deborah Stuurman terwijl ze omhoog kijkt langs de abseilwand. „Dit doe ik echt niet.” Voor havo 4 van het Van Lodensteincollege in Amersfoort was het woensdag afzien.

Bekijk ook de slideshow.

Een enorme rookwalm hangt er in het bos. Die wordt veroorzaakt door de vuurtjes waarboven leerlingen pannenkoeken bakken en stokken met hompen brooddeeg houden. „Niet mijn kant op”, snauwt een meisje tegen een klasgenoot die hard in de vlammen blaast. Even later hakt ze een pannenkoek in zessen en geeft de jongen ook een stuk.

„Oké, vuur uit en verzamelen!” roept gymleraar Baron. Na een plons water doven de vuurtjes luid sissend.

Bungelen boven het water.

Verboden terrein
Een dag lang moeten de leerlingen buiten door zien te brengen. Mobieltjes, extra kleding of een hap brood van thuis zijn niet toegestaan. De school is verboden terrein. Elk jaar organiseert de sectie bewegingsonderwijs de outdoordagen om leerlingen te leren samenwerken. „Zonder elkaar kom je er niet”, vertelt Baron.

Een groep start bij de waterbak. Tussen de bomen is een gat gegraven waarin water staat. Opdracht: bereik via een touw de overkant. Klinkt simpel, maar het kost de groepen heel wat energie om het touw op de juiste manier aan de boom te knopen en hangend aan het touw over te steken. Bovendien moeten de leerlingen het touw van de andere groep kruisen. „Je mag gerust elkaar vastpakken”, zegt leraar De Bruin, „dan weet je in ieder geval zeker dat je in het water plonst.”

Een jongen grijpt stoer het touw, slingert er als een echte Tarzan zijn benen omheen en trekt zich richting overkant. „Ik houd het niet meer!” roept hij als hij op de helft is. Met een plons en een schreeuw belandt hij in het water. Door de brandende zon is het geen straf om nat te worden.

Bloeduitstorting
„Zitten er vissen in?” vraagt een meisje. De Bruin haalt zijn schouders op. „Alleen kikkers.” Het meisje gruwt, maar hijst zich op aan het touw. Twee minuten later bereikt ze de overkant. Met bloeduitstortingen op haar benen van het schurende touw, maar droog.

„Ik had er vanmorgen niet zo veel zin in, maar het is echt leuk” vindt een jongen.

Na de kompasloop, het boogschieten en het katapult maken is het abseilen aan de beurt. „Ik heb hoogtevrees”, kreunt Deborah Stuurman terwijl ze omhoog kijkt langs de abseilwand. Met een paar klasgenoten loopt ze de brandtrap op. „Dit is niet voor watjes”, mompelt een jongen voor zich uit.

Boven gekomen maakt Baron de touwen goed vast aan de klimgordel die iedereen draagt. „Dit doe ik echt niet!” roept Deborah terwijl ze over de reling van de brandtrap stapt. Baron wijst op haar klimgordel. „Kijk, er staat Mammoet op. Hij kan een mammoet houden, dus jou ook.” Baron spreekt Deborah moed in en langzaam laat ze zich in de diepte zakken. „Ik heb het gedaan!” roept Deborah even later. Baron grijnst. „Dankzij de cursus psychologie voor beginners die ik je gegeven heb.”