Susanne Rebel - 21 apr 2009 10:17 - Gewijzigd: 21 apr 2009 10:17

„Soms lijkt hij een gewone puber”

Voor Arida Weststrate (17) uit Krabbendijke is haar broer Maurice (15) heel bijzonder. Dat hij gehandicapt is, maakt het soms moeilijk. Maar meestal is ze dankbaar dat ze voor haar broer mag zorgen.

Wie? „Mijn broer Maurice is lichamelijk en verstandelijk gehandicapt. Hij is gezond geboren, maar toen hij een peuter was, merkten mijn ouders dat hij minder alert werd. Eten lukte niet meer goed. Het bleek dat zijn hersencellen aan het afsterven waren, waardoor hij steeds minder kon. Nu heeft hij verstandelijk het niveau van een tweejarige. Hij is doof, kan niet lopen en praten, alleen wat geluiden uitbrengen.”

Vreugde? „Het contact met mijn broer is heel goed. Hij geeft me veel liefde, ook al lijkt het alsof hij weinig kan geven. We hebben vooral contact via de ogen. Op die manier vertelt hij hoe hij zich voelt. Ik praat veel tegen hem met gebaren erbij.

Hij heeft echt humor. Als ik iets grappigs doe, lacht hij hard. We zeggen thuis wel eens tegen elkaar dat hij dan net een gewone puber is. Hij is nooit boos maar altijd vrolijk.”

Verdriet? „Soms vind ik het erg moeilijk. Dan vraag ik me af waarom juist ons gezin dit moet overkomen. Mijn moeder heeft rugklachten, waardoor het eerst moeilijk was om hem te tillen. Gelukkig gaat dat nu beter.

Soms verslikt Maurice zich, waarbij hij gevaar loopt om longontsteking krijgen. Het is vreselijk om te zien hoe benauwd hij het dan heeft, maar zodra hij weer wat lucht heeft, lachte hij ons toe. Net alsof hij zeggen wil: „Bedankt dat jullie me helpen.” Als ik zijn dankbaarheid zie, mag ik niet mopperen.”

„Als ik zijn dankbaarheid zie, mag ik niet mopperen”

Wat doen jullie samen? „Ik speel veel met hem en ga met hem wandelen. Daar geniet hij erg van. Hij houdt van grapjes. Als ik bijvoorbeeld mijn sjaal op het blad van zijn invalidenwagen leg, maakt hij elke keer een beweging met zijn arm, waardoor de sjaal op de grond valt.

Maurice probeert altijd te grijpen wat beweegt. Zoals mijn haren. Daar heeft hij veel plezier in.”

Invloed? „Als gezin zijn we veel hechter geworden. We moeten altijd rekening houden met Maurice, maar daardoor zijn we veel meer betrokken op elkaar.”

Leukste herinnering? „Soms gebeuren er dingen die hij niet beseft. Hij sloeg een keer met zijn handen in zijn pap. Alles zat eronder. We moesten er hard om lachen.”

Wat zou je graag samen willen doen? „Ik hoop dat Maurice en ik nog veel wandelingen mogen maken.”

Wie is een bijzondere persoon in jouw leven? Laat het weten aan achterkrant@refdag.nl.