Jacomijn Hoekman - 20 feb 2009 19:29 - Gewijzigd: 20 feb 2009 19:29

„Dat je nog maar veel kinderen mag krijgen”

PRISTINA - Keurig aangeveegde stoepjes, strakke lijnen rijtjeshuizen, schone straten: Saskia Maarssen (14) weet bijna niet meer wat het is. Sinds zes jaar woont ze in Kosovo. „Hier ligt het vuilnis op straat.”

Waar woon je nu? „In het dorpje Djakovica, in het zuiden van Kosovo. Ik woon bij mijn ouders, broertjes Timo (4) en Tom (4) en zus Joanne (15). Wij wonen hier nu zes jaar. Mijn tweelingbroertjes zijn in Nederland geboren, toen wij daar een maand op vakantie waren. Soms vragen ze iets in het Albanees aan mijn moeder, omdat ze het Nederlandse woord niet weten. Pas kwam Tom naar me toe. „Sas”, zei hij, „papa zegt dat ik een stroopwafel mag pakken. Wat is dat?””

Waarom woon je in Kosovo? „Rond 1998 was het hier oorlog. De Serviërs en de Albanezen vochten om wie Kosovo mocht hebben. Door de oorlog is er veel verwoest. Mijn vader helpt de mensen hun bestaan weer op te bouwen.”

Leuk: „Ik leer veel van de cultuur en vind het leuk eens een ander land te zien, maar natuurlijk verlang ik soms ook erg naar mijn vriendinnen en familie in Nederland. Ik mail ongeveer één of twee keer per week. Bellen is best duur, maar als mijn oma of een vriendin jarig is, mag het.”

Taal: „Ik red me best in het Albanees. Alleen met de grammatica gaat het nog wel eens verkeerd. Zelf heb ik eigenlijk nooit een blunder gemaakt met de taal. Mijn vader wel, toen we pas hier waren. Hij was met mijn moeder bij de buren voor een kennismakingsbezoekje. De buurman, Fehmi, zei tegen mijn vader tijdens een toost: „Dat je nog maar veel kinderen mag krijgen!” Mijn vader begreep het niet helemaal en zei: „Ja, jij ook!” De buurman is al 89 jaar…”

School: „Ik volg lessen via de Wereldschool in Lelystad. Mijn zus Joanne ook. Ons schoolwerk doen we altijd samen. ’s Middags ga ik meestal met mijn zus en moeder naar de gehandicapteninstelling waar mijn moeder altijd helpt.”

Bijzonder: „De natuur is hier prachtig. Kosovo heeft hoge bergen, maar ook vlakke stukken groen. Zo ver als ik kan kijken zie ik groene weilanden, met heuvels op de achtergrond, herders met enorme kudden schapen en kerkjes.

De mensen hier houden helemaal niet van op tijd zijn en hebben totaal geen agenda waar ze zich aan houden. Ze doen gewoon waarvoor ze tijd en waarin ze zin hebben.”

Ik mis: „Mijn familie en mijn nicht Dianne, die ook mijn beste vriendin is. En producten als stroopwafels, zoute drop, hagelslag, oude kaas en pindakaas. Soms heb ik heel veel zin om weer terug naar Nederland te gaan.”

Emigreren: „Ik zou niet altijd in Kosovo willen blijven wonen. Daarvoor mis ik mijn vriendinnen te erg. Over één of twee jaar gaan we weer terug naar Nederland.”

Dit is het vierde deel in een serie. Wil je mailen naar Saskia? Mail naar magneet@refdag.nl.

Kijk in het dossier Far a Way voor meer verhalen.