Geplaatst:23 jun 2008 09:39 - Gewijzigd: 23 jun 2008 09:39

Ff serieus: Beschermengel houden of weggooien

Onlangs kreeg ik van iemand een beschermengel. Zelf weet ik niet goed wat ik ermee moet. Volgens de gever is het Bijbels. Ik twijfel daaraan. Bestaan beschermengelen? Mag je zo’n beschermengeltje hebben?

Er is de laatste jaren, ongetwijfeld onder de invloed van het newagedenken, een toenemende belangstelling voor engelen en engelenfiguren. De gedachte dat iedereen vanaf de geboorte een persoonlijke beschermengel meekrijgt, is niet nieuw. Individuele beschermgeesten in de gedaante van een vrouw of een dier zijn in de Germaanse volksverhalen terug te vinden. Heel oud is bijvoorbeeld ook het gebedje dat kinderen nog in de vorige eeuw voor het slapen opzeiden: „’s Avonds als ik slapen ga, volgen mij veertien engeltjes na: twee aan mijn hoofdeind, twee aan mijn voeteneind, twee aan mijn linkerzij; twee aan mijn rechterzij, twee die mij dekken, twee die mij wekken, twee die mij wijzen naar ’s hemels paradijzen.” Hoewel het in de Rooms-Katholieke Kerk geen dogma is, heeft deze kerk sinds 1670 een officiële dag ter verering van de beschermengelen.

Ook nu circuleren er veel verhalen over bewaarengelen. Als iemand een bijna-ongeluk heeft, zou dat een aanwijzing zijn dat zijn beschermengel ingreep. De verhalen worden gretig doorverteld en kennen allerlei varianten.

De gedachte over een persoonlijke beschermengel is speculatief. De engelen zijn gewillige dienstknechten van God. Ze worden uitgezonden om gelovigen te helpen en te ondersteunen. In Psalm 91:11 staat: „Want Hij zal voor u Zijn engelen bevelen dat zij u bewaren op al uw wegen.” In Mattheüs 18:10: „Kijk uit dat u niet een van deze kleinen veracht. Want Ik zeg u dat hun engelen in de hemelen altijd het aangezicht zien van Mijn Vader, Die in de hemelen is.” De bescherming van en de zorg voor Gods kinderen hoort tot de taak van de engelen. Dat blijkt ook uit sommige geschiedenissen in de Bijbel. Bijvoorbeeld de geschiedenis van Elisa in Dothan (2 Kon. 6:13-17) en het verhaal uit Handelingen 12, waar een engel Petrus bevrijdt uit de gevangenis.

In deze laatste geschiedenis staat nog iets dat met dit thema te maken heeft. De gemeente zegt in verwarring tegen het dienstmeisje Rhodé: „Het is zijn engel.” Dit kennelijke bijgeloof van de gemeente kan natuurlijk geen bewijs zijn voor het bestaan van een beschermengel, evenmin als de schreeuw van de discipelen: „Het is een spooksel” (Matth. 14:26) een bewijs is voor het bestaan van spoken.

De Bijbel veroordeelt zelfs het denken waarin engelen centraal staan. Hij noemt het gevaarlijk, aanmatigend en vleselijk. Lees Kolossensen 2:18: „Laat niemand die behagen schept in (…) verering van engelen, u de prijs van het eeuwige leven ontzeggen, omdat hij intreedt in wat hij niet gezien heeft en zonder reden aanmatigend is door zijn vleselijke denken.” Engelen moeten vervagen in het grote Licht der wereld, de Heere Jezus Christus.

Deze laatste tekst geeft je misschien voldoende houvast bij de vraag wat je met zo’n beschermengeltje moet doen.

S. D. Post

Heb jij ook een vraag over geloof of relatie? Mail naar achterkrant@refdag.nl.