Geplaatst:23 apr 2008 10:47 - Gewijzigd: 23 apr 2008 10:47

Het beste

Eerst dacht ik boven deze bijdrage te zetten: ”Een groot beest”. Ik heb gekozen voor ”Het beste”, maar het gaat om hetzelfde. Het beste is namelijk om een groot beest bij God te worden.

Laat ik er wel bij zeggen dat het niet tot onze eer is.

We zullen het ook niet snel van onszelf zeggen. Asaf zegt het in Psalm 73 wel van zichzelf en God leert er ieder die Hij bekeert iets van.

Misschien begrijp je niet waar het over gaat. We zijn immers mensen, en we horen dat het vreselijk is als iemand ”de beest uithangt”. Ook van mensen die netjes leven, maar die vergeten dat ze een ziel hebben, zeggen we: „De mens, die in waarde is, en geen verstand heeft, wordt gelijk als de beesten, die vergaan” (Psalm 49:21).

Laat ik proberen het te verduidelijken.

Het gebeurde in een vorige gemeente, in een bejaardentehuis. Een oude, ongetrouwde vrouw, van een ander kerkverband, luisterde altijd mee via onze kerktelefoon. Via een bezoekster vroeg ze of ik eens wilde komen, want ze ging sterven.

We spraken over het ene nodige, van hart tot hart. Het ging ten slotte over het slot van Psalm 73.

Toen ik wegging, zei ik: „Mevrouw, het beste!”

Ze vroeg me: „Wat is dat, het beste?”

Ik zei: „Waar we het net over hadden, dicht bij de Heere te zijn.”

„O ja,” antwoordde ze, „dat zei mijn moeder ook altijd.”

Ze was 93, maar dat wist ze nog.

Ik heb nog eens gezegd: „Het beste!”

Kort daarna ging ik op vakantie naar Zeeland en toen ik in mijn preekschetsen zocht, zag ik ook een schets over dit onderwerp uit Psalm 73. Ik besloot die mee te nemen.

Het was op een woensdag midden in de vakantie dat ik zou preken in Nisse. De dingen liepen de middag ervoor zo dat ik uiteindelijk veel te laat in mijn auto zat, en dat met een niet al te best humeur. Ik kon niet eens meer op tijd in de kerk zijn.

Als je hart dan niet best gesteld is, en dat door eigen dwaasheid, en je moet gaan preken, dan weet je niet hoe dat moet.

Je staat verward onder aan de kansel en probeert een gebed te doen. Wat een wonder als de tekst waarover je gaat spreken dan voor jezelf mag zijn.

Het onderwerp was ”Nabij God te zijn”, en de punten: 1. Ver van God; 2. In het heiligdom gebracht; 3. Nabij God.

Ik was zelf ver van God en werd als Asaf, met alle onvergenoegd zijn, in het heiligdom gebracht als „een groot beest.” Dat zegt hij van zichzelf: „Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd, Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U” (Ps. 73:21-22).

Maar in het heiligdom staat het altaar. Daarop werd een lam geslacht en dat wees naar Christus.

Er stond: „een groot beest bij U!” Bij het altaar gebracht, bij het offer gebracht, om daar te ervaren wat het is genade te vinden, liefde te ontvangen in plaats van slaag die verdiend is, een kus te krijgen die niet verdiend is!

Als God ons gaat leren wie we zijn, kunnen we niet boven iemand staan, zelfs niet boven mensen die als een beest geleefd hebben.

Heb jij ook de beest wel uitgehangen?

Vraag Gods bekerende en leidende kracht te ervaren, want dan kan Hij je leren dat er maar één goede plaats is op deze wereld: nabij God te zijn, bij het altaar.

Ds. C. J. Meeuse, Goes