Jacomijn Hoekman -  7 dec 2007 22:24 - Gewijzigd: 7 dec 2007 22:24

Strijken op school

Leerlingen leren door doen

Soesjes bakken tijdens de les, konijnen voeren, veel stage lopen en geen eindexamens maken. Of zo’n school niet bestaat? De leerlingen van het praktijkonderwijs aan de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn weten beter. Vorige week pakten ze de kerstpakketten in voor een bedrijf, nu doen ze weer andere klusjes.

De zware, zoete lucht van gebakken bladerdeeg hangt in de keuken. Een vleugje kaneel van een appelflap in wording mengt zich met de geur van ovenverse roomsoesjes. IJverig buigt een aantal leerlingen zich over de goudbruine gebakjes, lepels slagroom in hun hand. Met hun witte jassen en bakkersmutsen zijn ze nauwelijks te onderscheiden van echte bakkers.

Een oorverdovend gepiep en getsjilp komt uit de ruimte tegenover de keuken, waar Heidi Holland (13) enkele eetgrage vogels van voer voorziet. „Dat doe ik het liefst”, zegt ze. Met de ene hand pakt ze een gele container en met de andere een krukje om het hok van de duiven schoon te maken. Ze trekt het kooitje open en geeft een van de vogels een zetje. „Daarheen”, dirigeert ze hem naar veiliger oorden. Vervolgens verschoont ze zijn zaagsel.

...schoon zaagsel...

Botsing
Praktijkonderwijs klinkt niet alleen leuk, het ís ook leuk, vinden de meeste leerlingen. Omdat ze theorie moeilijk vinden, leren ze praktische vaardigheden zoals overalls wassen en strijken. Ook wiskunde en Nederlands komen aan de orde, maar op een heel basaal niveau.

Leerlingen op het praktijkonderwijs aan de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap in Apeldoorn leren door doen.

In een leslokaal maken Remco van Hunen en Rutger Nijmeijer (beiden 15) een powerpointpresentatie over Volkswagens. Dat is tenminste de bedoeling, maar een uitstapje naar de website van de brandweer vinden ze minstens zo interessant. Remco tovert op de site van brandweer De Valk een foto tevoorschijn waarop dikke, kolkende rookpluimen uit een schuurtje opstijgen.

Rutger gaat driftig op zoek naar foto’s van de brandweer in zijn woonplaats. „Mijn opa heeft daar een botsing gehad”, legt hij uit. De site waar hij uiteindelijk op belandt is die van Gijsbert Japicx, een 17e-eeuwse schrijver. „Dat is m’n opa”, zegt hij melig, op de foto van een ernstig kijkende Japicx wijzend.

Niet alle leerlingen zijn deze dinsdag aanwezig op school. Sommigen lopen stage. Aad van der Starre (16) bijvoorbeeld, die in de Albert Heijn in Apeldoorn druk bezig is met vakken vullen. Lichtblauwe literpakken halfvolle melk zet hij netjes op hun plaats. „Ik moet deze kratten leegmaken en de pakken rechtzetten, met de eerstvolgende datum voorop.” Van acht tot vijf is hij hiermee bezig, twee dagen in de week. „Zonder salaris”, zegt hij met een spijtig gezicht.

Beroemd
De meeste leerlingen krijgen uiteindelijk een baan via een stageplek; gewoon solliciteren is lastig voor hen, alleen al vanwege het schrijven van een sollicitatiebrief. Ook stage lopen valt niet altijd mee. Docent Van Duijvenbode: „Een van onze jongens, die in een fabriekshal stage liep, kreeg de opdracht een aantal dozen op te stapelen. Vervolgens stapelde hij ze zo hoog, dat hij er niet meer bij kon. Zijn baas zei: „Wat doe je nou? Waarom maak je niet gewoon drie stapels van vier?” De jongen zei: „U heeft gezegd dat ik het op moest stapelen, niet dat ik meerdere stapels moest maken.” Daar had hij gelijk in. Uitleg van stap tot stap is voor onze leerlingen heel belangrijk.”

...geconcentreerd...

Helemaal achter in het gebouw van de Fruytier zitten Sander Pongers, Breus van Driesten, Arend Koetsier en Gerhald van de Goor te schilderen. Soms kletsen ze meer dan ze schilderen. „Met Breus is het altijd gezellig”, grapt Gerhald. Breus heeft zijn aandacht ergens anders bij. Met een kwast in zijn hand kijkt hij peinzend naar het notitieblokje, waar Gerhalds opmerking in wordt genoteerd. „We worden beroemd”, zegt hij tevreden.