Gerald Harbers - 11 mei 2007 09:51 - Gewijzigd: 11 mei 2007 09:51

Maarten jaagt op aangespoelde spullen

Zodra het hard waait vanuit het noordwesten, neemt de spanning bij Maarten Brugge (27) uit Den Burg (Texel) toe. ’s Ochtends vroeg of ’s avonds laat trekt hij dan naar het strand. Alles wat hij vindt, gaat mee naar huis. „De schuur achter m’n huis staat vol met gejutte spullen.”

Sterke verhalen vertellen en elkaar aangespoelde spullen laten zien. Dat is zo ongeveer het programma van de tweede juttersdag, zegt Maarten. Morgen is hij er zeker bij. „Alleen al voor de gezelligheid.”

Alles wat je niet vertrouwt, niet aanraken. Dat was een van de eerste regels die Maarten van jongs af is bijgebracht. Met zijn opa en later met zijn vader trok hij regelmatig naar het strand. Toen hij iets ouder was, ging hij alleen.

Vrijwel elke dag is Maarten op het strand te vinden, regelmatig ook ’s nachts. „Als de wind uit de goede hoek komt, zodat er veel aanspoelt, ga ik eropuit.”

Op het strand vindt Maarten van alles. „Houten balken, helmen die zeelieden dragen tijdens het werk, flessenpost en ook twee lege asurnen.”

Het leukst zijn de vondsten met een verhaal, vindt Maarten. „Ik heb wel eens rubberen badeentjes gevonden met een telefoonnummer erop. Het bleek dat die uit Engeland afkomstig waren. Mensen organiseren daar wedstrijden. Het eendje dat het snelst een bepaald stuk van een rivier aflegt, heeft gewonnen.”

Ook flessenpost is volgens de jutter leuk. „Als het even kan stuur ik een briefje terug, maar niet naar iedereen. Laatst vond ik er een van een 12-jarig meisje dat een vriendje zocht. Dan laat ik het afweten.”

Officieel is het jutten verboden. „De goederen die ik vind, moeten eigenlijk terug naar de rechtmatige eigenaar. De jutter heeft recht op 10 procent vindersloon. Maar iemand die een paar balken verliest, doet daar niet moeilijk over. Kijk, een container is wat anders. Het jutten wordt gedoogd en als de strandvonder, die in opdracht van de burgemeester het strand afzoekt naar aangespoelde spullen, het eerder vindt dan ik, heb ik pech.”

Het leuke aan jutten is de spanning, zegt Maarten. „Ik weet nooit waarmee ik naar huis ga. En of een andere jutter of de strandvonder me niet voor is. Niets vinden, geeft niet. Bij 30 graden of bij windkracht 10 met hagelbuien, de zee is altijd mooi.”