Gerald Harbers - 20 apr 2007 14:11 - Gewijzigd: 20 apr 2007 12:23

Voor de spiegel op vrijdagavond

Jeugdverenigingslid Bettie: Geen enkele mening is raar

Bijbels liggen tussen lege koffiekoppen op een grote tafel in een zaaltje van de Noorderkerk in Ede. Kabels slingeren naar een beamer. De ogen van de jongens en meiden van jeugdvereniging ”Het Kompas” van de gereformeerde gemeente Ede zijn op een scherm gericht. Eduard (17) en Bart-Jan (16) houden deze vrijdagavond een inleiding over bijzondere natuurverschijnselen.

„Het ontstaan van graancirkels is in veel gevallen onverklaarbaar. Zou het een werk van God zijn?”

Even is het stil na de vraag van Bart-Jan.

Bettie (19) springt in: „Ze kunnen net zo goed een werk van de duivel zijn. Die is ook machtig en kan zoiets gebruiken om ons in verwarring te brengen.”

Haar buurvrouw Lianne (16): „Maar misschien weten wij niet wat God bedoelt met dingen die nu nog voor ons onverklaarbaar zijn. Misschien is over honderd jaar bekend wat het doel ervan is.”

Gerard (17): „Ik denk niet dat God ons onverklaarbare wonderen geeft. Hoe kan nu zoiets tot Zijn eer zijn?”

Bestuurslid M. Karens, die deze avond leidt: „Ik denk dat we een onderscheid moeten maken tussen onbegrijpelijke natuurverschijnselen en wonderen. Bij de laatste gaat het om Gods eer.”

Armen
Eens in de twee weken komen de leden van Het Kompas bij elkaar op een vrijdagavond. Beslist niet jammer van de tijd, vindt Bettie. „Zo heb ik nog eens contact met leeftijdsgenoten van onze gemeente. En het is goed om je te bezinnen op thema’s uit de Bijbel.”

Op de avonden van Het Kompas worden actuele thema’s afgewisseld met Bijbelse onderwerpen. Bettie: „De vorige keer ging het over Prediker en de Tien Geboden. Zulke onderwerpen zijn beslist niet saai, want ze zijn gericht op de praktijk. Degenen die de inleiding hielden, legden de Tien Geboden naast teksten uit Prediker. Tussendoor stelden ze vragen. Een voorbeeld. Hoeveel geef jij aan de armen? Wat is nu een arme? Tot hoe ver moet je gaan om een arme te helpen? Daarover discussiëren we dan.”

Op zulke avonden krijg je volgens Annelies (17) een spiegel voorgehouden. „Laatst ging het over de brieven aan de zeven gemeenten in Klein-Azie. Het wordt dan heel concreet gemaakt met vragen als: Ben je zelf ook zo lauw als de mensen van de gemeente in Laodicea? Daar probeer ik voor mezelf een eerlijk antwoord op te geven.”

Behalve bezinning is het contact met leeftijdsgenoten belangrijk. Bettie: „Zo ontmoet je nog eens mensen en leer je ze beter kennen. In de pauze en achteraf kunnen we gezellig kletsen.” Dat heeft een nadeel, vindt Eduard. „Het is voor je het weet elf uur en ik moet de volgende ochtend weer vroeg aan het werk op de markt. Maar dat is ook het enige minpuntje aan onze jv.”

Grootste pluspunt van de jv is volgens Bettie de openheid. „Geen enkele mening is raar. Is iemand het niet eens met je, dan zegt-ie dat. Misschien komt het ook omdat wij zo’n kleine club zijn. Bijna alle mensen in onze leeftijdscategorie uit de gemeente zitten erop. Ik schat dat we in totaal veertien leden hebben.”

Inleiding
De leden houden allemaal minstens eens per seizoen een inleiding. Bettie nam de eerste samen met een vriendin voor haar rekening. „We doen het altijd met z’n tweeën. Het ging over de Bergrede. Hoe we op dat onderwerp kwamen? In de preek gaat het regelmatig over de zaligsprekingen. Het leek ons goed om er iets meer van af te weten.”

Een inleiding houden is volgens Thomas „niet vervelend. Maar ook niet echt leuk. Het kost veel tijd om samen alles goed op een rijtje te zetten. En je hebt toch een zekere verantwoordelijkheid. Als het misgaat, is het jouw schuld.” En deze avond? „Ik kijk er met een positief gevoel op terug.”

Groei
De omvang van het jeugdwerk in de Gereformeerde Gemeenten is in het jaar 2006 licht gestegen. Het aantal leden groeide van 9613 naar 9663. Ook steeg het aantal bij de Jeugdbond aangesloten verenigingen van 358 naar 365.