Geplaatst:11 jan 2007 16:08 - Gewijzigd: 11 jan 2007 16:08

Duopinie

Jan Smit en Connie van Galen reageren op de stelling:

„Nooit verbod gehad voor bepaalde plek”

Jan Smit (15) Hardinxveld-Giessendam

„Het overkomt mij nooit dat m’n ouders me verbieden om ’s avonds op bepaalde plekken in m’n dorp te komen. Dat heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik ’s avonds meestal thuis ben. Soms ga ik naar de bieb, maar verder ben ik zelden van huis. Ik ben graag thuis, ik computer of lees een boek.

Op straat heb ik me nog nooit onveilig gevoeld. Er zijn wel plekken in het dorp waar in het verleden wel eens wat misging, maar daar is nu cameratoezicht. In het dorp zijn er dan ook geen plekken die ik mijd. Ik zou ’s avonds ook gerust buiten het dorp fietsen.

M’n ouders zouden er waarschijnlijk anders over denken als ik een meisje was. Vrouwen zijn tenslotte het zwakke geslacht. In de krant lees je vaker dat meisjes die alleen zijn nare dingen overkomen, zoals een aanranding.

Ik kan me wel voorstellen dat ouders hun kinderen verbieden om op bepaalde plaatsen te komen vanwege onveiligheid. Mijn ouders zouden het ook niet goed vinden als ik naar een disco zou gaan. Daar kun je niet komen als christen vanwege de sfeer. Ook is het niet echt een veilige plaats; er zijn vaak dronken mensen en soms ontstaan er ruzies.”

„’s Avonds de polder in mag zeker niet”
Connie van Galen Nieuwerkerk

„M’n moeder wil niet dat ik zomaar ’s avonds alleen naar buiten ga. Dat vind ik geen enkel probleem, ik ben toch graag thuis. Natuurlijk moet ik af en toe weg. Naar een vriendin, de jv of de bibliotheek, maar da’s binnen het dorp. M’n ouders zouden absoluut niet willen hebben dat ik alleen in het donker in de polder zou komen. Je leest de laatste tijd vaak over nare dingen die op afgelegen plekken gebeuren, zoals verkrachtingen.

Als ik wegga en ik moet met de bus en kom in het donker weer thuis, dan neem ik een mobieltje mee. Als ik dan vertrek, bel ik m’n moeder. Ze haalt me dan op vanaf de bushalte.

Soms voel ik me onveilig. Dat was vaak het geval toen we nog in Oosterland woonden. Ik moest elke ochtend om 7.15 uur naar de bushalte lopen. In de winter is het dan nog niet licht en dan moest ik door zo’n donker steegje. Dan haalde ik van alles door m’n hoofd, ik was bijvoorbeeld bang dat er een man zou staan. Ik was blij als ik er doorheen was, maar ik heb er nooit voor omgelopen. Dat vond ik overdreven.”

Geef jij ook graag je mening? Mail dan naar achterkrant@refdag.nl.