Pasen
Zondag begon de zogenoemde Stille Week. Al eeuwen denken christenen in de dagen voor het paasfeest na over het lijden van Christus. In de gereformeerde gezindte hebben we niet zo’n traditie van speciale activiteiten in de dagen voor Goede Vrijdag. Daar zijn redenen voor, natuurlijk. Het zit hem niet in allerlei vormen. Dat kan de aandacht van de inhoud afleiden.
Toch kun je als reformatorisch christen wel eens nadenken over je leefpatroon. En dan is de Stille Week helemaal geen verkeerd moment om even door je agenda te bladeren - of te scrollen. Hoe zit het eigenlijk? Gaat het bij mij altijd maar door en door? Nee, op zondag werken we niet. Stipt twaalf uur zaterdagavond laten we de boel vallen en we pakken het op maandag snel weer op. Op zondag zijn we zo moe dat we tussen de kerkdiensten door degelijk aan de lakens verkleefd zijn. Toch niks mis mee?
Even eerlijk: dat door die agenda scrollen pakt voor mezelf niet goed uit. De Stille Week onderscheidt zich alleen door de kerkdienst op de avond van Goede Vrijdag van andere weken. Verder is het werk, werk, werk.
Bij de Joden is Pesach het belangrijkste feest van het jaar. De bevrijding uit Egypte wordt herdacht en het feit dat de engel des doods in Egypte de huizen van de Israëlieten voorbijging als hij het bloed aan de deurposten zag. Dat wordt ieder jaar, al eeuwenlang, gevierd. Het is trouwens heel bijzonder dat het joodse paasfeest en het christelijke dit jaar vrijwel samenvallen. Dat gebeurt niet zo vaak.
Maar terug naar de Stille Week. Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag. Dat rijtje kennen we allemaal nog uit ons hoofd. Witte Donderdag zegt ons niets en op Goede Vrijdag wordt er overal gewoon gewerkt. De kerken waar op die dag twee kerkdiensten worden gehouden, zijn nog steeds uitzonderingen. ’s Avonds is het even hard aanpoten om alles aan kant te krijgen voordat we hijgend in de kerkbank zakken. Zo, Pasen, denken we dan.
Wie heeft toch ooit geregeld dat Goede Vrijdag een gewone werkdag is en tweede paasdag een feestdag? Dat is de wereld op z’n kop. Op Goede Vrijdag werken en op tweede paasdag ’s ochtends naar de kerk en dan naar de meubelboulevard. ’t Is toch geen zondag? Nee, het is geen zondag, het is helemaal niks. Het is gewoon een ordinaire vrije dag. Gegund, ik geniet er zelf van, maar het is puur een verzinsel van de commercie. Van meubelboulevards en tuincentra die dan de deuren openen. En het volk, reformatorisch of niet, stuwt keurend langs planten en stoelen en banken en auto’s. Zich angstig afvragend of het begeerde nog te betalen is.
En Goede Vrijdag? Een paar jaar geleden durfde een grote bouwmarkt het aan om te adverteren met ”vroege vogelkorting” op Goede Vrijdag. In de advertentie was een haantje afgebeeld. En de slogan was zoiets van: ”voor het hanengekraai naar de winkel”. Je hoeft echt niet reformatorisch te zijn om te snappen dat dat haantje verwees naar de haan die kraaide na de verloochening van Jezus door Petrus. Dieper kun je als winkelketen amper zinken.
Wie weet komt er ooit een regering die de tweede paasdag opdoekt. Een regering die deze dag dan niet inruilt voor het Suikerfeest, maar voor de Goede Vrijdag.
Een mooi verkiezingspunt voor de christelijke partijen.
OFER
Deze column staat vandaag in de Achterkrant.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.