Petra Jongeneel - 16 jan 2006 16:12 - Gewijzigd: 16 jan 2006 16:12

„Een psycholoog maakt zichzelf overbodig”

Een vrouw met straatvrees. Een zakenman met vliegangst. Wilma Melissant (30) ontmoet dagelijks mensen met problemen. Toch is ze enthousiast over haar werk als psycholoog. „Het is heel mooi om het lijden van mensen te verzachten.”

Psycholoog Wilma Melissant.

Als ze opnieuw een opleiding zou mogen kiezen, zou de keus snel zijn gemaakt. Psychologie blijft Wilma boeien. „Mensen helpen, dat heb ik altijd gewild.”

In 1998 studeert ze aan de Universiteit Leiden af als psychologe. Zij kiest als afstudeerrichting klinische psychologie. Daarbij gaat het vooral over de hulpverlening: wat zijn psychische stoornissen, hoe wordt een diagnose hiervan gesteld en hoe ziet de behandeling eruit? Naast deze richting kiest Wilma voor een extra specialisme: de ontwikkelingspsychologie. Dat gaat over de ontwikkeling van baby tot volwassenheid. Ook emotionele problemen bij kinderen en jongeren krijgen in deze richting volop aandacht.

Wilma kijkt positief terug op haar stagetijd in de kliniek van Eleos in Bosch en Duin. Ze deed bij diverse patiënten psychologisch onderzoek om de klachten en hulpvragen in kaart te brengen. Verder behandelde ze patiënten. „Van het meelopen met andere psychologen heb ik veel geleerd. En het geven van assertiviteitstrainingen vond ik erg leuk: je leert mensen voor zichzelf op te komen.”

Het werkveld van de psycholoog is breed. „Je kunt bijvoorbeeld werken in de verslavingszorg, het gevangeniswezen en de jeugdzorg. Behalve in de hulpverlening kun je als psycholoog ook aan de slag als wetenschappelijk onderzoeker of in een managementfunctie. De doelgroep is divers. Je kunt te maken hebben met kinderen, volwassenen, echtparen en gezinnen. Behalve de individuele hulpverlening kun je als psycholoog terecht in een 24 uursinstelling of dagopvang.”

Stapje terug
Wilma werkt sinds vijf jaar bij psychologenpraktijk Brouwer in Ridderkerk. Daar begeleidt ze voornamelijk volwassenen. „Een jongeman kreeg kort na zijn afstuderen een ernstige psychose met blijvende gevolgen. Samen zijn we aan de slag gegaan om hem beetje bij beetje te leren accepteren om een stapje terug te doen.”

Een ander voorbeeld. „Een vrouw had last van straatvrees. Zij durfde haar huis niet meer uit en kon daardoor geen boodschappen meer doen. Door samen te oefenen heeft zij geleerd om de straat weer op te gaan. Inmiddels gaat ze weer alleen naar de winkel.”

„Ook herinner ik me een echtpaar met relatieproblemen dat ik twee jaar lang in behandeling had. Langzamerhand leerden zij naar elkaar te luisteren en met elkaar te praten. Na afloop van de behandeling kreeg ik een bloemetje met een kaartje met de tekst: „Bedankt voor je steun in stormachtige tijden.””

Het is maar een greep uit de vele problemen die Wilma behandelt. Er zijn er veel meer. Ze somt op: „Angsten, depressies, dwangklachten, slaapklachten, trauma’s, burn-out, relatieproblemen, seksuele problemen, identiteitsproblemen, persoonlijkheidsstoornissen. Gemiddeld heb ik met een cliënt zo’n vijftien tot twintig gesprekken.”

Ze werkt in een organisatie waar een groot deel van de cliënten behoort tot de gereformeerde gezindte. „Mijn christenzijn helpt me om cliënten beter te begrijpen. Ik ben bekend met hun achtergrond, dat schept vertrouwen. Cliënten hebben soms ook zingevingsvragen: Waarom liet God toe dat mijn man vreemdging, dat mijn vader incest pleegde? Ook breng ik mijn cliënten in het gebed voor de Heere. Hij kent hen nog beter dan ik als hulpverlener.”

Dagelijks wordt Wilma geconfronteerd met leed. „Als je van dichtbij te maken krijgt met rouw of echtscheiding, laat dat je als behandelaar niet onberoerd. Je bent mens. Het is daarom ook goed dat een psycholoog regelmatig werkbegeleiding krijgt, waarin hij moeilijke situaties met collega’s kan delen.”

„Soms kom je als psycholoog in aanraking met moeilijke omstandigheden, maar dit werk heeft ook een mooie kant”, vindt ze. „Het is enorm mooi om mensen te helpen bij het verwerken van een verlies of van traumatische ervaringen. Je ziet ook resultaat op je werk. Mensen knappen weer op: zijn hun depressie de baas, gaan weer werken of kunnen met paniek omgaan. Psycholoog zijn is jezelf overbodig maken in het leven van je cliënten.”

- Opleidingseisen: Voor de universitaire opleiding psychologie is een vwo-diploma nodig met een van de volgende instroomprofielen: natuur en techniek, natuur en gezondheid, cultuur en maatschappij of maatschappij en economie

- Duur: De opleiding bestaat uit een bacheloropleiding van drie jaar en een masteropleiding van één of twee jaar.

- Inhoud: De eerste twee jaar van de opleiding zijn inleidend. In het derde jaar kies je voor bepaalde vakken al naargelang je belangstelling. Aan de meeste universiteiten bestaat de mogelijkheid om stage te lopen als je de masteropleiding doet.