Gerald Harbers - 13 dec 2005 10:42 - Gewijzigd: 13 dec 2005 10:42

Op strand kaarten met Uno

„In de vakantie nemen we het het spel zelfs mee naar het strand.” Lydia van Strien (14) uit Wilnis speelt graag met haar vriendinnen het kaartspel Uno.

Aanschaf: „Mijn vakantievriendinnen uit Meliskerke gaven het spel in augustus toen ze een keer bij ons op bezoek waren. In de zeven jaren daarvoor speelde ik al vaak Uno met hen. Volgens mij kost Uno ongeveer 8 euro. Ik ben er zuinig op, want als er één kaart kwijtraakt, heb ik weinig meer aan het spel, daarom neem ik het niet mee naar school.”

Gebruik: „Het doel is heel simpel. Wie als eerste zonder kaarten zit, is winnaar. In het spel zitten twintig rode, gele, groene en blauwe speelkaarten. Om beurten moet iemand een kaart op de stapel leggen. Een rode zes mag op een andere rode kaart of een blauwe zes. Kun je niet, dan moet je er een van de stapel pakken. Dat lijkt veel simpeler dan het is, want iemand kan ook een pestkaart neerleggen. Dan moet de volgende bijvoorbeeld vier kaarten pakken of een beurt overslaan.”

Leuk: „Uno loopt altijd anders dan je denkt. Bijvoorbeeld dat ik nog één blauwe drie in mijn hand heb en mijn buurman ervoor zorgt dat ik er vier bij moet pakken.

Doordat het heel onzeker is wie wanneer wint, blijft het spel spannend. Handig is dat de spelregels heel makkelijk kunnen worden uitgebreid. Je kunt als groep zeggen dat de nul betekent dat je moet doorgeven. Dan moet iedereen zijn kaarten aan zijn buurman geven.”

Lastig: „Het spel is niet moeilijk, maar je moet blijven nadenken. Eindigen met een pestkaart mag bijvoorbeeld niet. En zomaar de kaarten erop gooien heeft weinig zin. Dan kom je aan het eind in de problemen.”

Met wie: „Ik speel vaak met vriendinnen of met mijn zusje Annemieke van tien. Op vakantie elke dag een keer of drie, vier op een dag. Dan spelen we een paar potjes achter elkaar.

In de vakantie nemen we het spel zelfs mee naar het strand, dan spelen we ermee als we op de handdoeken liggen.

Het leukst is om het spel met z’n tweeën te spelen. Als ik dan een pestkaart opleg waarop staat dat de volgende een beurt moet overslaan, mag ik er nog een kaart opgooien.”

Hoe lang: „Een potje duurt meestal een kwartiertje. Soms langer; het record staat volgens mij op een uur.”

Volgende week starten een nieuw thema. Beheer jij een eigen website? Mail naar achterkrant@refdag.nl.