„We slaan alle handen ineen”
Amsterdamse scholieren vragen aandacht voor aids
AMSTERDAM - „Eerlijk waar, ik zit liever in een warm klaslokaal.” Bibberend staat scholiere Biën (18) op het plein voor Centraal Station in Amsterdam te blauwbekken. Een stapeltje folders in haar handen geklemd. „Mevrouw, mag ik u wat vragen? Wilt u een handafdruk zetten tegen aids?” „Nee.”
...nee...
De leerlinge van het ROC Amsterdam is op deze kille vrijdagochtend vanaf 10 uur op het plein samen met haar klasgenoten in de weer om mensen te vragen mee te werken aan de actie ”Stop Aids… hand erop”, georganiseerd door Artsen zonder Grenzen en Stop Aids Now. Biën: „We delen folders uit met daarop een sticker van een handafdruk. Die kunnen ze op de blauwe muur daar plakken.” Ze wijst naar een grote blauwgeschilderde betonnen bak.
Honderden witte handafdrukken staan er inmiddels op de blauwe wand. Onophoudelijk lopen mensen het houten balkon voor de muur op. Een vrijwilliger, gehuld in rode jas met daarop ”Stop Aids Now”, staat bij een tafel met emmers muurverf en een doos plastic handschoenen.
Annemiek en Marlies -„we winkelen een dagje in Amsterdam”- kiezen voor de laatste. Ze krijgen allebei een handschoen aan. De vrijwilligster smeert die vol met verf. De meiden moeten zoeken naar een plaatsje voor hun handafdruk. De twee klimmen om beurten op een huishoudtrapje om een afdruk te maken.
Het tweetal werkt met plezier mee aan de actie. Marlies: „Gisteren was het Wereldaidsdag. Op tv zag ik dat er miljoenen aidswezen zijn. Dus is het goed dat er aandacht voor is.” Annemiek: „Symbolisch, al die afdrukken. We slaan alle handen ineen in de strijd tegen aids.” Haar vriendin: „Door deze actie worden mensen aan het denken gezet.”
Een meisje plaatst een handafdruk op de blauwe muur.
Prinses Mabel was donderdag de eerste die een handafdruk maakte op de muur. Stefanie van der Bruggen, persvoorlichter bij Stop Aids Now, weet niet meer precies welke het was. „Daar ergens, in de D.” Vaag zijn nog de zwarte stippellijnen te zien die de omtrek zijn van de letters die het woord ”aids” vormen. „De actie loopt zo goed we de hele muur gebruiken. Want alle handafdrukken zouden nooit in de letters passen.”
Versiering
Niet alle passanten zijn van plan over de problematiek na te denken. Een vrouw antwoordt snibbig „Nee”, wanneer Biën haar een foldertje aanreikt. Biën: „De meeste mensen nemen wel een foldertje aan. Maar sommigen zijn echt onbeschoft. Die doen net of je er niet bent.”
Het enthousiasme van de scholieren kent geen grenzen. „Meneer, mag ik u wat vragen? Wilt u een handafdruk zetten tegen aids?” Biën staat naast een politiebusje wanneer deze even langs de stoeprand stopt. De agent, sigaret in zijn rechterhand, draait het raampje verder omlaag. Hij schudt zijn hoofd. Tegen een klasgenoot van Biën die zijn voertuig met een sticker wil versieren: „Dat mag niet.”
De blauwe wand, die onderdeel is van een grote betonnen bak voor de nieuwe metrolijn in Amsterdam, blijft tot april 2006 boven de grond. Stefanie: „Daarna zakt hij langzaam naar beneden en wordt onderdeel van de Noord/Zuidlijn.” Lachend: Wie weet vinden ze over 1000 jaar de handafdrukken wel en zeggen ze: Aids, wat is dat ook al weer?”
Lees het verhaal van Nthabiseng.
Er zijn nog geen reacties geplaatst.