Jacob Hoekman -  7 okt 2005 20:27 - Gewijzigd: 7 okt 2005 20:27

Vijf keer verkering gehad op je twaalfde

Reza (16) weet niet meer of je wel moet wachten tot de huwelijksnacht

Je bent jong, allochtoon en je woont in een achterstandswijk. Reken maar dat je dan het stempel van probleemjongere krijgt opgeplakt. Maar kent zo’n jongere inderdaad nauwelijks grenzen? En is hun seksuele moraal echt zo los? Dijonice (12): „Ik heb tot nu toe vijf keer verkering gehad.”

Straatjongeren hebben in Nederland hun imago niet mee. Allochtone jongeren zorgen voor straatcriminaliteit en verhogen de onveiligheid, vinden vooral veel autochtone Nederlanders. Toch zijn Reza van den Berg (16), Michelangelo (15) en Dijonice (12) Eduarda geen gevaar voor hun omgeving, vinden ze zelf. Ze zijn zelfs gelovig, wat niet wegneemt dat er grote verschillen tussen hen zijn.

Michelangelo (l.) en Reza in de Haagse Spoorwijk.

Dijonice: „Wij zijn katholiek. Ik bid gewoon omdat mijn moeder me dat geleerd heeft.” „Wacht even”, onderbreekt haar broer Michelangelo, „vróéger waren we katholiek. Daarna, toen we van Curaçao naar Nederland verhuisden, zijn we Jehovah’s getuigen geworden. Maar dat vind ik onzin. Mijn moeder wil geen verjaardagen meer vieren, en geen Kerst. Je mag helemaal niks. Ik geloof in alles, zeg ik altijd. God is God. Ik bid iedere dag, voor het slapen en voor het opstaan.”

Reza, uit Suriname, noemt zichzelf moslim en is de meest serieuze van de drie, zeggen Michelangelo en Dijonice. Hij lacht een beetje verlegen. „Ik praat wel veel over geloven.” Hij wijst naar z’n vrienden. „Zij snoeren me wel eens de mond omdat ik er te veel over praat.” Michelangelo haalt zijn schouders op. „Hij heeft toch altijd gelijk. En als ik zeg dat het anders is, begint hij gewoon weer opnieuw.”

Uitwassen
De laatste tijd komen allochtone tieners regelmatig in het nieuws omdat ze niet goed weten om te gaan met liefde en verliefdheid. Zo werden in Rotterdam meermalen jonge meisjes verkracht door groepen straatjongens. Michelangelo snapt waar die uitwassen vandaan komen. „Er gebeuren echt heel gekke dingen in Den Haag. Deze tijd gaat echt heel snel vooruit. Toen ik twaalf was, lieten mijn ouders mij ’s avonds laat echt niet alleen voor de tv zitten. Maar nu zie ik al die kleine jongetjes de hele dag voor de tv hangen. Ze nemen van alles over, bijvoorbeeld op het gebied van seks.”

Michelangelo heeft een vriendin, zegt hij, „al bijna vier maanden. Het is heel serieus.” Zijn zus Dijonice is momenteel vrijgezel. „Ik heb al wel verkering gehad, tot nu toe een keer of vijf.” Reza schudt half verontwaardigd zijn hoofd. „Vijf keer al? En dat op twaalfjarige leeftijd! Ik heb pas twee keer verkering gehad en ik ben al zestien.”

Het is niet moeilijk om te ver te gaan als je verkering hebt, erkent het drietal. En ze zien er ook niet zo veel verkeerds in. Michelangelo: „Het is goed om rustig aan te doen. Maar als je vindt dat je de goede leeftijd hebt, waarom zou je dan niet met elkaar naar bed gaan?” „Zelf ben ik nog nooit met een meisje naar bed geweest”, bekent Reza. „Ik heb altijd gedacht dat dat hoorde bij de huwelijksnacht.” Maar die waarheid is Reza kwijt. „Nu weet ik dat niet meer. Misschien is over twee jaar wel alles anders.” Michelangelo: „Of over twee dagen.” Reza knikt. „Dat kan ook.”

Kun je dan niet standvastig blijven, je houden aan een afspraak die je maakt over waar je grenzen liggen? Reza twijfelt. „Ik weet niet of dat lukt als de verleiding te groot wordt. We zijn mannen!” Michelangelo is het daar niet mee eens. „Als je echt wilt, kan het. Een man die alleen op seks uit is, is geen echte man, vind ik. Eigenlijk ken ik niet één echte man. Er is altijd wel iets. Of ze praten alleen over seks, of ze slaan hun vrouw. Dat geldt ook voor mezelf. Ik maak ook wel eens ruzie met een meisje terwijl ik dat niet moet doen. Ik ben ook geen echte man.”

Dit is het elfde deel in een serie. Zie ook www.refdag.nl.