Geplaatst:29 sep 2005 12:06 - Gewijzigd: 29 sep 2005 12:06

Dagboek van de aarde

Jongeren uit verschillende werelddelen schrijven in dit artikel over een voorval uit hun land of regio.
Dit bericht vind je vandaag op de Achterkrant van het Reformatorisch Dagblad.

Kim Westrate (18), Amerika
In de VS is de afgelopen weken veel gebeurd. Denk alleen maar aan de verwoesting door de orkaan Katrina. Dat is denk ik overal wel bekend. Minder mensen weten dat in onze staat Michigan een wet is tegen ”partial birth abortion”, een heel erge manier van aborteren, laat in de zwangerschap. In 2003 kwam er een wet die dit verbood. Niet iedereen was het daarmee eens.

Nu, twee jaar later, valt een rechter van het gerechtshof in Michigan ook deze wet aan. Zij vindt dat zo’n abortus gewoon kan. Ik vind abortus de meest harteloze manier van iemand vermoorden. De Bijbel verbiedt dit. Wij moeten God bidden of onze overheid inziet dat abortus onrechtvaardig is.

Nellie Babayan (15), Armenië
Iedereen gaat hier vanaf zijn zesde naar school en leert dus tien jaar. Nu maakt de regering er twaalf jaar van. Dus je bent pas klaar met school als je 18 bent.

Ze denken dat het systeem zo meer op van Europa lijkt. Vanaf volgend jaar zal dat zo zijn. Volgens mij moeten we gewoon op tien jaar blijven, want het huiswerk dat de kinderen hier vanaf hun zesde jaar al krijgen is echt ongelooflijk veel en moeilijk. Gelukkig geldt dat niet voor mij, want dit jaar is voor mij het laatste. Maar het geldt wel voor m’n kleine zusje!

Thiago Oliveira da Silva Fontoura (14), Brazilië
Afgelopen maand is er ’s nachts een journaliste van een televisiestation in Rio de Janeiro gewond geraakt. Ze werd geraakt door een politiekogel tijdens een vuurgevecht tussen criminelen en politie. Dit gaat te ver, een omstander die gewond raakt bij een vuurgevecht.

Volgens mij kan het geweld niet worden beëindigd of beteugeld. Maar de mensen moeten dat wel proberen. De overheid moet agenten beter trainen en burgers moeten ook vechten tegen het geweld. Iedereen moet z’n best doen om Brazilië en de wereld te veranderen.

Giriyalla Sunitha (15), India
Ik ben geboren in een gezin met zeven kinderen in het dorp Kandhawada, dat ligt in het district Ranga Reddy in het oosten van India. Mijn moederland heeft zijn naam van de Indus, de grote rivier die door ons land stroomt. India is na twee eeuwen onderdrukking door de Britten op 15 augustus 1947 zelfstandig geworden.

Mijn ouders zijn boeren en vinden het erg moeilijk om zeven kinderen groot te brengen. Daarom brachten ze mij in 1994 naar het Woord-en-Daadhuis. Sindsdien zorgt de school voor alles wat ik nodig heb. Ik krijg zo de kans naar de zondagsschool te gaan en les over Gods Woord te volgen.