Maarten Dijkstra -  9 sep 2005 10:19 - Gewijzigd: 9 sep 2005 10:19

Diddl-sprongen

Knaagdier in tuinbroek verovert kinderharten over de hele wereld

De vader van Dik Trom zag het meteen: zijn zoon was een bijzonder kind. De tekenvader van Diddl durfde dat van zíjn creatie niet te zeggen. Hij vond de springmuis, die bij zijn geboorte in 1990 meer op een kangoeroe leek, „niet knuffelig genoeg.” Nu weet hij beter. „Diddl is een echte persoonlijkheid geworden.” Dat mag je wel zeggen van een knaagdier dat op de meest uiteenlopende producten prijkt die door tienduizenden kinderen worden gekocht en geruild.

Zie ook:
Nog meer reacties op Diddl

William Hartman van de Kamper boekhandel Plantage Bos

Naam: Diddl. Diersoort: springmuis. Geboortedatum: 24 augustus 1990. Grootte: driekazenhoogvijftig. Gewicht: springveerlicht. Haarkleur: zwart. Kleur ogen: zwart. Haarstijl: sportief-verwaaid. Speciale kenmerken: tuinbroek, grote voeten, drie haren. Geboorteplaats: Kaaskoekjesland. Woonplaats: kaasholletje onder de zolderboom. Ziedaar Diddl.

Rosanne van Weelden met haar verzameling.

De Duitse tekenaar Thomas Goletz liet het knaagdier bij uitgeverij Depesche op een stel ansichtkaarten drukken. In 1991 kwamen ze op de markt. Einde verhaal, zou je zeggen. De serie bleek echter „een megamuisgroot succes, en daarna ging het om zo te zeggen sprong voor sprong verder”, aldus Goletz.

Die sprongen hebben allereerst betrekking op de materialen waarop Diddl zijn gezicht laat zien. Na de ansichtkaarten volgden de kladblokken, de gummetjes, de pennen en tegenwoordig prijkt Diddl zelfs op dekbedden, kettinkjes, lippenstiften en pleisters. Verder breidde Depesche zijn werkgebied uit van Duitsland naar onder meer Nederland, Frankrijk, Italië, de Verenigde Staten en Australië.

Kinderen ruilen Diddl-spullen.

En ook de Diddl-liefde van de basisschoolleerlingen groeide met sprongen. Tienduizenden kinderen over de hele wereld houden zich fanatiek bezig met het kopen, verkopen en ruilen van Diddl-dingen om hun verzameling zo compleet mogelijk te krijgen. Op straat, op het schoolplein, in de klas. De invasie is zo hevig dat de springmuis op sommige scholen zelfs tot muisa non grata is verklaard.

Betoverend
Goletz ontwierp al snel na de eerste successen vriendjes en familieleden van Diddl. En zo heeft de eenzame springmuis gezelschap gekregen van onder anderen zijn grote liefde Diddlina, het zwarte schaap Wollywel, het paard Galupy en achterneef Diddloritzefritz. Uiteraard kregen veel van deze figuren een eigen lijn aan de staart geknoopt, zodat er voor de verzamelaars steeds meer te sparen valt.

De fans
Diddl is ook in de gereformeerde gezindte gesprongen. Niet alleen basisschoolleerlingen hebben het knaagdier omarmd, zelfs een 78-jarige oma houdt zich bezig met kopen en ruilen. Sommigen gaan heel ver: „Ik gebruik elk middel, zoals nu de krant, om mijn verzameling compleet te krijgen, dus verzamelende meiden: Hebben jullie iets leuks voor mij? Of misschien kan het RD een ruilbeurs organiseren?” Een selectie uit de berg reacties.

Evelien van Weelden (12), Hellouw
Ik vond Diddl-spullen erg leuk, maar mijn moeder vond ze te duur. Ze vond het ook maar een raar muisje. Toen ik in groep 4 zat, begon ik Diddl-spullen te sparen. Nu heb ik er heel veel. Uit Luxemburg heb ik glasstickers en uit Duitsland een potlood en een gum. Sommigen denken dat ik de geldpest heb, omdat ik al zo veel spullen heb en de rage bij ons op school pas vlak voor de vakantie begon, maar ik spaar Diddl al jaren. Het is nu zo erg dat mijn moeder me heeft aangeraden van mijn verjaardagsgeld een vitrinekast te kopen. Die staat nu op mijn kamer en ik ben er erg trots op!

(Oma) Gre Nieuwelink-Reit, Soest
Persoonlijk zie ik alleen maar positieve kanten aan deze rage mits de kinderen (en de grote mensen) niet alles willen hebben: dan is het geen plezierobject meer, maar gaat het meer om hebzucht. Spaar zelf om dan naar de winkel te kunnen gaan om het felbegeerde poppetje, de pen, dat dure blok te kunnen kopen! Zo leert een kind met geld omgaan!

CNBS De Regenboog, Ridderkerk

Wij, groep 8 van de Regenboogschool in Ridderkerk, hebben een heel leuke Diddl-klas. Als er iemand jarig is, maakt de juf op de kaart een leuke Diddl. Op de ramen hangen Diddls, op de deur hangt een Diddl! In de klas hebben we een enquête gehouden met als vraag: Wat vind jij van Diddl? Jammer genoeg vinden een paar jongens hem een beetje meisjesachtig. En ook vinden veel kinderen de spullen van Diddl best duur.

Juf Hilda Bisschop, Barneveld 
’s Morgens voor schooltijd zie je op het plein overal groepjes kinderen druk onderhandelen om juist dat ene briefje te bemachtigen dat nog niet in het bezit is. Zelfs in de klas worden pogingen gedaan om de ruilhandel voort te zetten. Maar daar wordt al gauw een eind aan gemaakt, de grote mappen op de tafels worden verbannen naar de tassen op de gang. Een suggestie van de juf om ook eens op die briefjes te schrijven wordt met verschrikte uitroepen afgewezen. Zo’n juf snapt er nu echt niks van!

A. A. Dingemanse-Kats  
Bij een bezoek aan mijn 78-jarige moeder zag ik een Diddle-map liggen. In de veronderstelling dat die van een van de kleinkinderen was, vroeg ik wie hem vergeten was. Tot m’n verbazing zei mijn moeder: „Die is van mij!” Twee kleindochters van 9 en 7 jaar hadden een map voor oma gemaakt en zouden ook voor oma ruilen!

Een familie uit het Utrechtse Elst

De hele dag kinderen buiten met mappen. „Ik heb”, dat hoor je de hele dag. Onze bezwaren zijn: 1) Het kinderspel komt in het gedrang als kinderen in plaats van te spelen met een map gaan zitten. 2) Het gaat alleen om de heb, er is niets creatiefs aan. 3) En al die ouders die vanwege geldgebrek geen Diddl kunnen kopen? Hun kinderen tellen niet mee, want zij hebben geen Diddl. We hebben bezwaren tegen de manier waarop reformatorischen met de grote massa meehuppelen. Geef je kinderen in de opvoeding wezenlijker dingen mee. Voeden van hoogmoed en massahysterie, daar moeten we ons ver vandaan houden.