Tweede referendum over brexit geen minachting democratie

De politici willen met een brexit met een akkoord maar het akkoord dat er ligt, wijzen ze af. De EU heeft duidelijk gemaakt dat Londen geen ander akkoord krijgt. Wat in die patstelling voor de hand ligt, is de mensen zelf voor de tweede keer vragen wat ze willen. Enerzijds omdat ze nu ergens voor kunnen kiezen (akkoord of geen akkoord) en anderzijds omdat ze nu veel beter geïnformeerd zijn over wáár ze over stemmen. De ochtend na het eerste referendum bleek dat twee meest gezochte zoekopdracht in Google op de Britse eilanden de vragen „Wat is de EU?” en „Wat is brexit?” waren.

Maar velen in Londen die erover gaan, wijzen een tweede referendum categorisch af. De reden: het zou een minachting voor de democratie zijn.

Wetsvoorstel

Even wat anders. Ik heb even opgezocht wat in het Verenigd Koninkrijk de procedure is om van een wetsvoorstel een wet te maken. Zo’n voorstel gaat eerst naar de leden van het Lagerhuis, die erover debatteren. Daarna buigt het relevante comité van het Lagerhuis zich erover. Experts en belanghebbenden worden uitgenodigd voor discussie. De versie die uit dat proces komt rollen, gaat terug naar het Lagerhuis, waar alle parlementsleden er weer over debatteren en waar gewenst wijzigen.

Vervolgens gaat de tekst naar het Hogerhuis. De leden daarvan debatteren erover. Het al dan niet gewijzigde wetsvoorstel gaat dan naar het relevante comité van het Hogerhuis. Dat kan de tekst ook wijzigen waarna het voorstel terug gaat naar het Hogerhuis. Over het wetsvoorstel met de aangenomen amendementen, stemt men dan wéér.

Als het wetsvoorstel wordt aangenomen, is er nog geen wet. Dat definitieve voorstel van het Hogerhuis gaat namelijk terug naar het Lagerhuis, dat zich opnieuw erover moet uitspreken, nu de tekst gewijzigd is. Pas wanneer zowel het Lagerhuis als het Hogerhuis dezelfde tekst goedgekeurd hebben, komt het wetsvoorstel op het bureau van de Britse Koningin voor ondertekening.

Gewikt en gewogen

Een wet aannemen, hoe onbenullig het onderwerp ook mag zijn, moet door een parlementsmolen heen waar het meermaals gewikt en gewogen wordt, aangepast en dan weer gewikt en gewogen. Dit om ervoor te zorgen dat er heel goed over nagedacht wordt en alle mogelijke consequenties bekeken worden voordat een voorstel een wet wordt.

Zo bezien zou een tweede brexitreferendum géén minachting voor de democratie zijn maar getuigen van grote achting daarvoor. Eén referendum houden waarop mensen in het beste geval ongeïnformeerd iets aankruisen en de uitslag als definitieve uitslag beschouwen, dát is eerder een minachting voor de democratie.

Als ik naar de worsteling van de Britse politiek kijk, dan heb ik sterk de indruk dat het land moet wennen aan het feit dat het niet meer een grootmacht is in de wereld en dat de rest van de wereld dus niet doet wat Londen wil. Het is het Verenigd Koninkrijk dat aan de ontvangende kant zit van het take it or leave it-spelletje.

De auteur is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer.

Tweede referendum over brexit geen minachting democratie

Economie

RD.nl in uw mailbox?