Venezolaanse christenen: God geeft kracht om door te gaan

Het verschrikkelijkst vindt Melendez dat de Venezolaanse economie in een diep dal zit. „Mijn optiekwinkels draaien goed, maar veel collega’s hebben de deuren van hun brillenzaken moeten sluiten als gevolg van het wanbeleid van de Venezolaanse regering.”

„Door de crisis zijn we als vissers van mensen nauwer op elkaar aangewezen en kijken we in de kerk meer naar elkaar om”, reageert ds. Carlos Porte (55). Ds. Porte is parttimevoorganger van de Iglesia Reformada de Venezuela, een kerk die in 1988 ontstond door het samengaan van kerken in Valencia en in Barquisimeto. Daar was een gereformeerde kerk ontstaan, nadat een evangelische voorganger zich met andere kerkleden had verdiept in de gereformeerde leer. „Venezuela telt zeven gereformeerde kerken met in totaal zo’n 300 leden”, vertelt Carlos Porte. „Onze kerk telt veertig gemeenteleden. Door evangelisatie proberen wij meer mensen te winnen voor Christus.

Veel Venezolanen verkeren in grote nood, waardoor we onze afhankelijkheid van God sterker voelen en meer bidden. Als kerk proberen we mensen te helpen die tekort hebben aan voedsel, zoals bij onze voorschoolse opvang.”

Flauwvallen

Tien jaar geleden startte de Iglesia Reformada Venezuela de voorschoolse opvang Centro de Educacion Inicial Christiana Guayabal, om ook anderen warm te maken voor het protestantisme. „De opvang, waarvan veertig kinderen gebruikmaken, bedruipt zichzelf met de bijdragen van ouders”, vertelt directrice Dilcia Herrera (58). „De opvang geeft ons de mogelijkheid om kinderen met de Bijbelse boodschap in aanraking te brengen.

Kinderen nemen zelf hun lunch mee, maar de porties worden zienderogen kleiner. Sommige ouders ontbreekt het aan mogelijkheden hun kinderen van een goed middagmaal te voorzien: uit schaamte houden ze hun kinderen thuis. Als we dat merken, verzorgen wij, met steun van de Nederlandse organisatie De Verre Naasten, voor deze kinderen het middageten. Desondanks zien wij kinderen steeds magerder worden.”

Sirusmara (40) brengt al vroeg in de morgen de 5-jarige Ezequiel naar de opvang. „We merkten dat een aantal schoolkinderen bij restaurants eten bedelden en zelfs afvalbakken afstroopten”, vertelt Sirusmara. „Ook Ezequiel en zijn zeven broertjes en zusjes hadden het niet gemakkelijk. Toen een van hen letterlijk flauwviel van de honger, kwamen we erachter dat ze vier dagen niet hadden gegeten. Ik nam toen de zorg voor Ezequiel op me. Hij had problemen met zijn maag en zat onder de luizen en de huiduitslag.”

Dikke jas

„Alle gemeenteleden zijn weleens slachtoffer geworden van criminaliteit”, vertelt gemeentelid Maykel Salazar (37). „Zoals Daniël, die vorige week van zijn auto werd beroofd. Die situatie zal alleen maar verergeren zolang de regering criminaliteit gedoogt.” Salazar stond urenlang in de rij voor het emigratiekantoor en kan Venezuela nu eindelijk verlaten, samen met zijn echtgenote Katy Alvarado (39), zoontje Marcos (3)en stiefzoon Moises Lugo (21). „We hebben onze inboedel verkocht en een dikke jas gekocht, vanwege het koude weer in Chili. Het is niet gemakkelijk om onze familie in Venezuela achter te laten, maar we vertrouwen op God en hopen dat Hij de situatie in Venezuela zal verbeteren zodat we over een paar jaar kunnen terugkeren naar onze flat, die tot onze terugkomst leeg zal blijven staan.”

Spiegel

„Ik verdien met mijn werk als verpleegkundige in het ziekenhuis 40.000 bolivar, nog geen 10 euro per maand”, vertelt gemeentelid Janet Herrera (47), die dagelijks van haar zoon Kevin hoort hoe de rijen voor de supermarkt langer worden als er aanvoer van voedsel is. „Het nieuws gaat als een lopend vuurtje door de stad, maar de voorraden zijn in een mum van tijd op. Door Gods genade kan ik deze crisis overleven met het inkomen van mijn man. God geeft het in ons hart om anderen bij te staan, zoals zovelen doen. Misschien wordt deze noodtoestand door God wel gebruikt om ons te leren dienen.

In Venezuela is op dit moment een groot tekort aan medisch personeel”, verzucht ze. „De meeste mensen kunnen medicamenten, antibiotica- of chemokuren, als ze al verkrijgbaar zijn, gewoonweg niet betalen.” Volgens het Venezolaanse ministerie van Volksgezondheid stierven het afgelopen jaar 11.000 kinderen onder erbarmelijke omstandigheden, waarin ziekenzorg absoluut onvoldoende functioneert. De minister van Volksgezondheid, Antonieta Caporale, werd direct door president Maduro ontslagen toen ze deze cijfers bekendmaakte. Janet Herrera: „Toch krijg ik nog steeds kracht om in deze beroerde situatie in het ziekenhuis te blijven werken. Ik zie patiënten als spiegels. Daarin lees ik dat God mij vertelt door te gaan, te dienen en mezelf weg te cijferen.”

„Wij balanceren op de rand van dictatuur”

„Het geweld en de wetteloosheid nemen hand over hand toe sinds president Nicolas Maduro de gekozen volksvertegenwoordiging alle macht ontnam”, verzucht ds. Carlos Bello van de Iglesia Reformada de Venezuela in Maracay. „Elke dag demonstreren Venezolanen tegen het bewind van Maduro, die de grondwet schendt. Wij balanceren op de rand van een dictatuur, waarbij mannen die geen enkel respect hebben voor waarden en normen de macht grijpen.

Zestig mensen kwamen bij de gewelddadigheden om het leven, maar de mensen die stierven door gebrek aan medische zorg, zijn allang niet meer te tellen. Nog elke dag wordt de bolivar minder waard, en het wordt steeds moeilijker onszelf te voeden, laat staan dat we anderen nog kunnen bijstaan. Onze broeders en zusters vermageren zienderogen nu ze in leven moeten blijven op een ‘hongerdieet’.

De gewelddadigheden en demonstraties dwongen ons de doordeweekse kerkelijke samenkomsten te staken. Ik ben bezorgd over mijn familie en de toekomst van de Venezolaanse kerk. Ik weet niet waar deze chaos toe zal leiden, maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat de toekomst voor Venezuela en de Venezolanen niet goed zal zijn.”

Venezolaanse christenen: God geeft kracht om door te gaan

Buitenland

RD.nl in uw mailbox?