In Italië struikel je over de vele apotheken

Wij kregen van huis uit mee dat je tot 38 graden lichaamstemperatuur spreekt van verhoging. Dat is geen koorts. Je moet oppassen, maar je kunt best de deur uit.

Italianen grijpen telkens naar de thermometer. Hier geldt dat alles boven de 37 graden gelijkstaat aan griep. En stijgt de lichaamstemperatuur boven de 38 graden, dan is er paniek.

Mijn Italiaanse dochter leeft met de thermometer. Zodra er sprake is van mogelijke verhoging, gaat de meter onder de oksel, soms wel twintig keer per dag. Stijgt het getal boven de 37,0 graden dan maakt ze een vreugdesprong, want dan hoeft ze niet naar school. Een begrijpelijke reactie van een kind, maar het laat ook zien dat de grens van 37 graden heilig is.

Het Italiaanse medicijngebruik is hoog – dat zal dan geen verbazing wekken. Italianen hebben propvolle medicijnkasten. Er zijn talloze ziekten en kwalen die ik alleen van hier ken. Ik wist niet dat ze bestonden. Maar in Italië zijn er ongelooflijk veel aandoeningen die mensen kunnen krijgen en daar maakt iedereen zich druk over. Wij buitenlanders vinden Italianen hypochonders. Het feit dat je hier over de apotheken struikelt, zegt al veel.

In de zomer is het altijd flink plannen om de zee of het zwembad in te gaan. De regel om rustig aan te doen na het eten wordt hier met gouden letters geschreven. De angst is dat je spijsvertering blokkeert zodra je met koud water in contact komt. Dat kan de dood tot gevolg hebben.

Bij een zwembad zag ik eens een ludiek bord. In het Italiaans stonden er acht regels, in het Engels slechts zeven. De extra regel voor Italianen luidde: „Het wordt aangeraden om ten minste drie uur na het eten van een maaltijd niet te zwemmen.”

Het is natuurlijk gemakkelijk om te lachen om Italianen met hun pillenverslaving en hun zwembadmanie. Maar er zit ook een positief aspect aan. Italianen weten goed waar ze over praten, kennen medicijnen bij naam, weten over de uitwerkingen en spreken zich over therapieën uit. Er bestaat veel meer kennis dan bij ons.

Ik weet nog net wat aspirine doet, maar daar houdt mijn medicijnkennis wel op. Als ik met mijn vrouw of met anderen over dit onderwerp spreek, passeren de moeilijkste soorten en namen de revue en lijken bijsluiters wel uit het hoofd te worden opgelepeld.

In de vakantietijd besteden zelfs serieuze media aandacht aan het onderwerp. „Welke medicijnen neemt u mee op vakantie in het buitenland? Dat is belangrijk om te weten, want in het buitenland zijn er niet zo veel apothekers en een telefonisch consult met uw dokter is lastig”, schrijft kwaliteitskrant Corriere della Sera. Daarna volgt een lijst met geneesmiddelen die mee moeten: paracetamol, noramidopirina (pijnstiller „als paracetamol geen effect heeft”), amoxicillina en claritromicina (beide antibiotica), melkfermenten, domperidone (tegen overgeven), cortisonen, betametasone (tegen insectenbeten – „neem de injectieflacon”), analgesiche (druppels tegen oorpijn voor wie het vliegtuig neemt).

De medicijnen zorgen voor rust, schrijft de krant. Nou ja, bij mij had het artikel het tegengestelde effect.

In Italië struikel je over de vele apotheken

Buitenland

RD.nl in uw mailbox?