Bangui: de belager van Ibrahim Abakar

De afgelopen dagen dacht ik weer even aan Abakar, die ik ruim drie jaar geleden ontmoette op het terrein van een medische post in de hoofdstad van de Centraal-Afrikaanse Republiek. Hij zocht zelf het contact. De dertiger was bang: hij kon geen kant op en wilde weg uit het land. Oorspronkelijk afkomstig uit Zuid-Sudan, had hij niemand om op terug te vallen. Of ik wat voor hem kon betekenen.

Het waren de dagen dat het geweld de Centraal-Afrikaanse Republiek stevig in de greep hield. Twee rebellengroepen, Séléka en anti-Balaka, hadden de wapens tegen elkaar opgenomen en sleurden daarin hele bevolkingsgroepen mee. De Séléka heetten islamitisch te zijn, de anti-Balaka christelijk. Ibrahim was moslim, zijn belager christen. Dat was althans zijn label: met religie had de hele strijd weinig van doen. „Ik heb nog nooit een rebel over God horen praten”, had de aartbisschop van de stad kernachtig gezegd.

Het hotel in de stad waar ik logeerde, zat toen vol met journalisten en hulpverleners. In de tuin deed de reporter van de BBC elke avond live verslag voor uitzendingen in verschillende talen. Je kunt niet zeggen dat er geen aandacht voor de problematiek in het land was.

Die aandacht is allang weer weggeëbd. Er volgden periodes van relatieve rust, maar drie jaar later is het geweld nog altijd niet voorbij. Vorige week kwamen er weer verschillende berichten binnen over confrontaties tussen oud-strijders van Séléka en anti-Balaka. Bij gevechten in het oostelijke dorp Bria kwamen eind vorige week zeker 22 mensen om het leven, onder wie 17 burgers. Tienduizenden mensen sloegen (opnieuw) op de vlucht.

Eerder vorige week vonden hulpverleners van het Rode Kruis al 115 lichamen in een diamantmijn in de stad Bangassou: gedood door messteken en kogels. Anti-Balaka hadden moslims in de stad aangevallen uit wraak op eerdere acties van oud-Sélékarebellen. De rooms-katholieke bisschop van de stad, Juan José Aguirre, verklaarde dat hij aan 2000 moslims een veilig heenkomen had geboden in zijn eigen huis, het kleinseminarie, de kathedraal en andere kerken.

De bekende verklaringen klonken. „Door afschrikwekkende gewelddadigheden van gewapende groepen zijn afgelopen week tientallen onschuldige mannen, vrouwen en kinderen gedood en zijn families gevlucht en van hun bestaan beroofd”, zei Diana Corner van VN-vredesmissie Minusca. Alsof de klok had stilgestaan.

Ik zie me dan weer zitten met Ibrahim Abakar, op het muurtje in Bangui. Het zijn van die momenten waarop je je afvraagt wat je daar eigenlijk komt doen, in de stoffige straten van Bangui, diep in Afrika. „Ga eens naar de VN”, raadde ik hem aan. Hij knikte, maar weinig overtuigd. Dan nog een handdruk en een groet. Dag.

Bangui: de belager van Ibrahim Abakar

Buitenland

RD.nl in uw mailbox?