Missionaire moeders in Papoea, Ecuador, Malawi en Australië over Moederdag

Wie: Janneke Don, moeder van Noah (8), Judah (6) en Boaz (11 maanden)

Waar: Woont in Nhulunbuy, Australië

Waarom: Is in 2011 met haar man René uitgezonden voor Mission Avation Fellowship

„Australië kent een groot verschil in culturen. Mensen uit de westerse, blanke cultuur vieren Moederdag net als in Nederland. Kinderen maken een werkje op school en verwennen moeder op zondag. Ook kerken besteden er altijd aandacht aan; vaak staat zelfs de preek in het teken van Moederdag. In sommige kerken krijgen vrouwen een roos of ander kleinigheidje.

De Aboriginals kennen geen speciale Moederdag. Hun cultuur is totaal anders: de moeder en zussen van je moeder zijn bijvoorbeeld ook je moeder. Toen wij nog bij de Aboriginals woonden, vierden we zelf wel Moederdag met het gezin. Mijn man maakte dan een speciaal ontbijtje met de kinderen.

Sinds een jaar of drie wonen we in een ‘blank’ dorp in Arnhemland, een gebied in het noorden van Australië. Onze oudste twee hebben het werkje van school ‘stiekem’ verstopt en ondertussen al verklapt wat het is. Ik vind het altijd grappig als de kinderen hun zelfgemaakte ontbijt vol trots de slaapkamer binnendragen, soms met zelfgeplukte bloemen of een tekening erbij. Ga ik per ongeluk iets eerder uit bed, dan fluiten ze me terug.

Op school stond deze week een Moeder- dagkraampje, waar de kinderen een kleinigheidje konden kopen. Die heeft de school ruim van tevoren ingeslagen, want een cadeau koop je in Nhulunbuy niet zomaar even. Voor de dichtstbijzijnde stad moet je 1000 kilometer rijden, waarvan 600 over onverharde weg. Meestal doen we daar één keer per jaar inkopen. Cadeaus voor de verjaardag van de kinderen bestellen we online. Een maand later worden die dan bezorgd. Zondag bezoeken we verder, net als altijd, een lokale kerk waar tien tot vijftien mensen om de week bij elkaar komen. Als er geen bijeenkomst is, luisteren we een preek online. Ook vertellen we de kinderen een Bijbelverhaal, zingen we liederen en geven de kinderen iets van hun zakgeld voor ons sponsorkind.

Het klinkt een beetje gek, maar persoonlijk vind ik Moederdag niet zo nodig. Voor de kinderen is het leuk, maar de dag is vooral commercieel. Zelf geniet ik net zo van een gewone dag met de kinderen op de bank.”

![2018-05-12-BIN13-elenbaas-3-FC_web.jpg](https://erdee-prod-bucket-s3-001.ams3.digitaloceanspaces.com/2018_05_12_BIN_13_elenbaas_3_FC_web_cb2df4e0b7.jpg) ---Hester en Lennard Elenbaas met vijf van hun zeven hun kinderen. De twee oudste kinderen wonen in Nederland. beeld familie Elenbaas---

Wie: Hester Elenbaas, moeder van Annemien (19), Jurriën (17), Jonathan (15), Diederick (13), Marthe (12), Elsemieke (9) en Anna (8)

Waar: Woont in Portoviejo, Ecuador

Waarom: Is in 2012 met haar man Lennard uitgezonden voor de Zending Gereformeerde Gemeenten

„Moederdag is in Ecuador nog belangrijker dan in Nederland. Moeders hebben hier een hoge plaats in het gezin, ze staan op een voetstuk. Zij is de drijvende kracht en neemt alle verantwoording in deze cultuur. Ze is bijna belangrijker dan de man, die het vaker laat afweten. Een man van dertig gaat nog gerust met zijn moeder naar de dokter en huilt op haar schouder uit als hij een prik krijgt.

Ook de kerk besteedt veel aandacht aan Moederdag. In de preek heeft het thema een plaats en na afloop van de dienst komen alle moeders op het podium. Ze worden toegesproken en zingen samen een christelijk lied. Daarna krijgen ze een cadeautje en een roos. Voor zondag hebben de vrouwen van de gemeente kussentjes gemaakt – van felrode stof, met de tekst ”Feliz dia” – fijne dag. Een vrouw uit de gemeente die zelf geen kinderen heeft, vond het moeilijk om deze dag naar de kerk te komen. „Je bent moeder van alle kinderen van de zondagsschool”, zei onze voorganger, Peter van Olst, tegen haar. Sindsdien komt ze ook op Moederdag naar de kerk.

Onder de lokale bevolking is het gebruikelijk om moeder cadeautjes te geven. Op straat worden in deze tijd veel rozen en andere snuisterijen verkocht. Ook op scholen maken kinderen een werkje. Onze familie regelt een moederdagcadeautje voor mijn eigen moeder in Nederland.

Zelf vind ik het leuk om iets te krijgen wat de kinderen zelf hebben gemaakt. En ze weten dat ik gek ben op chocolade. Soms zit er een briefje bij het cadeau: „Dit heb ik gekocht omdat u hiervan houdt.” Dat geeft Moederdag een persoonlijk tintje. Ik vind het altijd leuk om op deze dag in het zonnetje gezet te worden.”

![2018-05-12-BIN13-petersen-3-FC_web.jpg](https://erdee-prod-bucket-s3-001.ams3.digitaloceanspaces.com/2018_05_12_BIN_13_petersen_3_FC_web_182363f3ab.jpg) ---Petra en Gerwin Petersen vierden met hun kinderen onlangs Koningsdag aan de andere kant van de wereld. beeld familie Petersen---

Wie: Petra Petersen, moeder van Hanna (16), Lidy (13) en Noah (6)

Waar: Woont in Ukarumpa, Papoea-Nieuw-Guinea

Waarom: Is in 2010 met haar man Gerwin uitgezonden voor Wycliffe Bijbelvertalers

„Vaderdag en Moederdag gaan hier bijna ongemerkt voorbij. De commercie blaast het niet op en dat vinden we prima. Sommige van onze Papoea-Nieuw-Guinese vrienden weten niet eens wat Moederdag is. De meeste mensen weten ook niet wanneer ze zelf jarig zijn of hoe oud ze precies zijn. Er zijn maar weinig dagen waarop ze iets vieren en dan nog is het vaak alleen een vrije dag, zonder dat er verder veel aandacht voor is.

Mijn vriendin Rudy –zevendedagsadventist– vertelde dat de kerk soms aandacht besteedt aan Moederdag en mannen stimuleert eens lekker voor hun vrouw te koken. Bij ‘speciaal’ koken hoort hier het kopen, slachten en eten van een kip – met rijst. Reclamefolders en livetelevisie hebben we hier niet. Er is slechts één winkel, waar christelijke muziek op de achtergrond klinkt en geen radio of reclameboodschappen. Heerlijk. Op de internationale basisschool maken de kinderen meestal wel iets voor Moederdag, maar dat hangt af van de leerkracht en zijn afkomst.

Ook wij vieren Moederdag al acht jaar niet meer uitgebreid. Een paar dagen geleden kwam ik erachter dat Moederdag eraan komt, toen mijn zoontje zei dat hij een geheimpje had en iets voor me aan het maken was. Ik krijg op Moederdag bloemen of een knuffel van de kinderen en daar geniet ik van. Ze helpen me af en toe met koken, al doen ze dat anders ook wel.

Er zijn op zo veel dagen genietmomentjes met de kinderen die me dankbaar maken voor het moederschap. Bovendien is elke zondag een feestdag, waarop we genieten van de kerkdienst, het zingen, de rust en van elkaar. Natuurlijk missen we onze eigen moeders wel, vooral met verjaardagen, Kerst en oud en nieuw. Hun sturen we een digitale kaart en als het uitkomt skypen we even.”

![2018-05-12-BIN13-Bontenbal-3-FC_web.jpg](https://erdee-prod-bucket-s3-001.ams3.digitaloceanspaces.com/2018_05_12_BIN_13_Bontenbal_3_FC_web_15b7ab9482.jpg) ---Jolanda en Nico Bontenbal met hun twee dochters in Afrika. beeld familie Bontenbal---

Wie: Jolanda Bontenbal, moeder van Sarah (11) en Eva (8)

Waar: Woont in Blantyre, Malawi

Waarom: Is in 2009 met haar man Nico uitgezonden voor de Gereformeerde Zendingsbond

„In Malawi vieren we Moederdag op 15 oktober. Dat valt samen met World Rural Women’s Day – de internationale plattelandsvrouwendag. Iedereen heeft dan een vrije dag. De president houdt een speech voor de radio, waarin hij vrouwen een pluim geeft en hun een hart onder de riem steekt. De laatste keer vroeg hij aandacht voor de tweederangspositie van vrouwen en hun harde werken.

Je ziet rond die tijd ook veel Afrikaanse vrouwen met een omslagdoek waar een speciale tekst voor Moederdag op staat: ”Love you mother” of ”Mothersday”. De lokale kerk, waar elke zondag zo’n 150 mensen samenkomen, besteedt geen aandacht aan Moederdag.

Omdat de Malawiaanse Moederdag bijna gelijk valt met mijn verjaardag op 13 oktober, doen wij mee met de Nederlandse variant. Meestal krijg ik van de kinderen een knuffel, ontbijt op bed en een cadeautje.

Moederdag vergeet je hier sneller dan in Nederland, waar de dag echt een hype is en veel winkels ermee uitpakken. Toen ik mijn man er deze week aan herinnerde dat het zondag zover is, moest hij zich wel even achter de oren krabben. Ik heb hem laten weten dat ik wel van een stukje chocolade houd.

Op de internationale school maken onze kinderen geen tekening in mei, maar in oktober. Op lokale scholen worden nooit werkjes gemaakt, want daar zijn geen materialen voor. Het grootste deel van de bevolking is erg arm en viert ook geen verjaardagen. Veel mensen weten de geboortedatum van hun kinderen niet eens.

In de kliniek waar ik werk kijken ze je vaak glazig aan als je daarnaar vraagt. Mensen komen daar voor medische hulp en de behandeling van chronische ziekten als hiv en aids. Eind dit jaar hopen we terug te gaan naar Nederland. Ik verwacht dat we dan weer zullen meegaan met de flow.”

:::inline_article 1:::

Missionaire moeders in Papoea, Ecuador, Malawi en Australië over Moederdag

Binnenland

RD.nl in uw mailbox?