Wat is dat toch met de zee? Je wordt hem niet zomaar zat. Elke keer ziet hij er anders uit, soms grauw en woest, dan blauw en lief, dan weer met dreigende koppen. Mensen koelen er af op hete dagen, waaien er uit in crisissen, bouwen zandkastelen op het strand en laten hun kinderen er los. De zee kan het hebben. Zo is het, zo was het en zo zal het wel blijven. Genoeg te doen, aan zee.
