Touwtrekken om bezoekers

Arjanne Klok begon gisteren met frisse moed aan haar eerste dag Wegwijs '98. Tussen tien en zes uur ziet zij een groot deel van de ruim 16.000 bezoekers aan zich voorbijtrekken. Gewapend met een map wacht de achttienjarige voor de stand van Binnendijk Assurantiën Katwijk op een 'geschikte' voorbijganger. Ze heeft het vooral gemunt op jongeren. „Die hebben namelijk nog niet al hun financiële zaken geregeld”.

Rond het middaguur doet ze haar werk alsof ze nooit anders heeft gedaan. „Ik vind het heel leuk. Binnendijk heeft mij gevraagd omdat ik m'n mondje goed bij me heb. Ik weet niets van spaarplannen. Ik probeer de mensen alleen aan de tafel in de stand te krijgen voor een persoonlijk gesprek. Geheel vrijblijvend, zeg ik er altijd bij”, legt de verpleegkundige in spe uit.

Gratis koffie
De stand tegenover Binnendijk stroomt vanzelf vol. Het bord “Gratis koffie en thee” doet zijn werk bij Woord en Daad. „Bijna iedereen die hier loopt, is begunstiger. Op deze manier kunnen wij iets terugdoen”, legt pr-man De Pater uit. Een luttel bedrag vragen voor het vocht zou tegen de regels van de Jaarbeurs indruisen.

Bij Woord en Daad is het dit jaar dubbel gepuzzel. De quiz van de stichting zelf kost de nodige zweetdruppeltjes, omdat niet alle antwoorden in de stand te vinden zijn. Verder bekijkt een verwoede puzzelaar de stand drie keer van onder tot boven en van links naar rechts. „Ik zie echt geen letter hoor”. De vrouw van middelbare leeftijd snapt er niets van. Trouw heeft ze thuis het programmaboekje doorgenomen en alle standhouders die voor de tiende keer aanwezig zijn, op een rijtje gezet. Daar hoort Woord en Daad ook bij. In alle stands van deze ouwe getrouwen snort ze een letter op. En tja, hier hangt geen letter. Wel een leesteken –meer zeggen, mag niet– ontdekt ze na lang zoeken. Met een gerust hart vervolgt ze haar weg.

Sjaaltje
Wachtende vaders met kinderwagens die een gangpad half versperren, dat duidt op de aanwezigheid van een kledingzaak. Vrouwen verdringen zich voor de spiegel. „Kleurt dit sjaaltje erbij?” De kleding valt niet bij iedereen in de smaak. Twee meiden staan voor een rek met jurken. „Even passen?, stelt de één giebelend voor. Nog harder giebelend hangen ze het geruite exemplaar terug. Ze durven het niet aan.

De ideeën voor zandschilderen zijn bij Kreaplan nog lang niet uitgeput. Onverstoorbaar fabriceren de vrouwen de ene originele kaart na de andere, daarbij op de vingers gekeken door de omstanders. Veel meisjes wagen zelf een poging. „Misschien wordt dit wel haar hobby”, zegt een moeder hoopvol als ze haar dochter ziet zwoegen op een kaart. „Zelf zou ik dat niet kunnen”.

Hoofdtelefoon
Orgels hebben meer de aandacht van mannen. Ondanks dat veel spelers een koptelefoon opzetten, is het instrument op veel plaatsen te horen. Rhapsody laat zich niet onbetuigd. Zijn overbuurman STH Records doet met een cd echter niet voor hem onder.

Waar ook vooral jongens en mannen te vinden zijn, is bij de rijsimulator. Hoe reageer je op een overstekend hert? Wat doe je als een kind op de fiets gelijk met jou een vrachtwagen inhaalt? Niemand reageert snel genoeg om een ongeluk te voorkomen. „Het gaat ons vooral om een stukje gevarenherkenning”, zegt de medewerker van het Verkeers Veiligheidscentrum Rozendom na een botsing.

De jongens zonder rijbewijs kijken jaloers toe hoe anderen rijden. „Pff, dat kan ik ook wel”, probeert er een. „Ja, vast”, reageert de medewerker droog. Boem. De volgende persoon klapt op de fietser. „Er is er niet een geweest die hem niet heeft aangereden en iedereen zegt dat hij het zag aankomen”, zegt de medewerker. Misschien doen die jongens zonder rijbewijs het dan toch nog beter.

Korting
Waarde- en kortingsbonnen gaan ook als broodjes over de toonbank. Bij de GezinsGids levert een oud boek een waardebon van 7,50 gulden op. Die geldt alleen bij De Banier. Terdege trakteert nieuwe abonnees op een waardebon of een gezinsfoto. Het inleveren van een bon met drie adressen waar Stichting Ontmoeting haar nieuwsbrief naartoe kan sturen, is bij deze stichting goed voor 5 gulden korting op het nieuwe spel dat problemen en oplossingen in het leven van een dakloze onder de aandacht wil brengen. Volgens de directeur loopt het spel goed. „En dat niet alleen door de korting”.

De demonstratrices van Sysas kunnen stuk voor stuk rekenen op een aandachtig publiek dat van proeven niet vies is. Mevrouw Derksen prijst in alle toonaarden een keukenmachine aan. Bijna een halfuur heeft zij een aantal dames om zich heen die interesse tonen in het apparaat. Ze verdwijnen allemaal zonder hun portemonnee te trekken. Toch zegt mevrouw Derksen: „De mensen komen hier om iets uit te geven. Het is een koopbeurs. Ik vind het hier gezellig. De mensen vragen hier alles op een leuke manier”.

Kaartje
Ook Eveline Ploegaert treurt er niet om dat ze bij Wegwijs moet werken. Ze zit bij de in- en uitgang om kaartjes te controleren. „Het is de drukste beurs die ik ooit heb meegemaakt, met heel veel kleine kinderen”.

De studente werkt liever op de gezinsbeurs dan op een vakbeurs. „Hier laat iedereen vanzelf zijn kaartje zien. Als mensen op een vakbeurs uit- en inlopen, doen ze dat niet altijd uit zichzelf. Dan krijg ik wel eens een boos gezicht als ik om een kaartje vraag. Zoiets maak ik hier echt niet mee”.

Gymles
's Middags tegen vieren speelt Peter Wildeman nog even fris als 's morgens vroeg. Aan het publiek is wel te zien dat het een zware dag achter de rug heeft. Twee kinderen kunnen de energie nog opbrengen om de gymles die ze deze week missen, met de banken bij het muziekpodium uit te voeren. De kinderen van de familie Westhuis uit Tricht zijn echter zo mak als een lammetje. Voordat het gezin naar huis afreist, geniet het van de rust op de eerste verdieping. Met twee kinderwagens liepen ze over de beurs. „Dat was geen probleem”, stelt de vader. „Het is hier ruim opgezet en iedereen houdt rekening met kinderwagens. Ik vind de beurs gezellig”.