„Erger dan Pearl Harbor”

De ontsteltenis in de Verenigde Staten over de reeks aanslagen is enorm. Een gigantische rookpluim hangt boven de New Yorkers die op straat in telefooncellen proberen te bellen. Anderen luisteren naar de radio. Ze zijn bezorgd en proberen er achter komen hoe het met hun familie, vrienden, collega's of kennissen gaat.

„Erger dan Pearl Harbor”, zei de directeur van de Havendienst van New York, Lewis Eisenberg, enkele uren nadat twee gekaapte passagiersvliegtuigen zich in de torens van het World Trade Center hadden geboord.

En waarschijnlijk zal Eisenberg gelijk krijgen. Bij de Japanse verrassingsaanval kwamen ruim 2300 mensen om het leven en het heeft er alle schijn van dat het aantal slachtoffers in New York hoger uit zal vallen.

Een ooggetuige uit New York meldde dat hij lichamen uit het World Trade Center zag vallen. Reddingswerkers leidden verdwaasde personeelsleden met gescheurde kleren uit de gebouwen, waar 50.000 mensen werkzaam zijn.

Geshockeerd
John Axisa, die even tevoren uit een trein was gestapt die in de richting van het WTC reed, zag ook lichamen naar buiten vallen. „De politie stuurde me het gebouw uit. Ik rende naar buiten en zag mensen uit de Eerste Toren springen. Kort daarna kwam de explosie in de Tweede Toren. Ik voelde de hitte in mijn nek. Een uur later volgden meer ontploffingen en de top van een van de torens stortte neer in een wolk van rook.” De geshockeerde Gabriel Ioan schreeuwde: „Ik zag de top van de Tweede Toren naar beneden komen.”

Dicerbo was aan het werk in een kantoor van de First Union National Bank op de 47e verdieping van de Eerste Toren van het WTC toen het gebouw getroffen werd. „De dreun sloeg me tegen de grond. Het klonk als een enorm gebrul, en het gebouw begon te zwaaien. Toen kreeg ik het echt benauwd.” Met veertig bankcollega's haastte Dicerbo zich door wolken stof verdwaasd de trappen af.

Kenny Johannemann zag in de deuropening van een lift, die kort na de eerste klap in de Eerste Toren op de begane grond openging, een brandende man staan. „Iemand sloeg de vlammen uit en droeg de gewonde weg.” De conciërge hoorde een tweede explosie. „Mensen sprongen van de bovenste verdieping. Pure horror. Onbeschrijfelijk.”

Clemant Lewin, een bankemployé die werkzaam was aan de overkant van de straat, zag mensen van de 80e verdieping naar beneden springen. Een man en een vrouw hielden in hun val elkaars handen vast.

Geen contact
„Ik weet niet wat ik moet doen”, zei een huilende Alan Rivera. Hij hoopte iets te weten te krijgen over zijn nicht, die in het WTC werkzaam is. „Ik krijg geen contact via de telefoon. Niemand kan mij wat vertellen.

Na de explosie berichtte kantoormanager Barry Jennings vanuit het hoofdkantoor op de 23e verdieping. Hij was samen met Michael Hess, een stadsambtenaar. Ze waren de enigen op de afdeling. Ze voelden en hoorden een enorme explosie, waarschijnlijk wegens het instorten van het gebouw. Jennings gooide het glas van een raam in en schreeuwde om hulp. Daarna renden ze langs brokstukken naar een trappenhuis.

„Ik zei tegen Hess dat we moesten proberen eruit te komen.” Ze snelden naar de centrale hal, althans, naar wat ervan over was. „Ik dacht dat ik niet meer leefde. Het hele gebouw schokte en schudde. Ik keek achterom en zag dat de hal was verdwenen. Het leek wel een afschuwelijke film.

Behalve dat hij helemaal onder het roet zat, kwam Jennings ongedeerd uit het gebouw. Hij zei dat Hess ook veilig uit het WTC kon ontsnappen.

Clayton Hill, werkzaam bij een internetbedrijf, moest de metro via de Chambers Street verlaten, nadat het eerste vliegtuig het WTC raakte. Hij zag honderden mensen kijken naar het gapende gat. Daarna zag hij lichamen naar buiten tuimelen, de een na de ander. „Iedereen snakte naar adem als er een slachtoffer viel”, zei Hill. Toen de toren instortte raakte volgens Hill de menigte in paniek. „Mensen renden als gekken”, zei hij. „Ik rende ook en keek achterom. Het was krankzinnig.”

Film
Robert James, manager van een sportzaak in de buurt van het WTC, was in de kelder toen hij de explosie hoorde. Toen hij buiten kwam, zag hij vijf lichamen uit de wolkenkrabber vallen. „Zoiets zie je alleen in films.” James was ook in de buurt tijdens het bomexplosie in 1993. Ik denk dat ik er nooit zal gaan werken.”

„Ik zag lichamen uit de gaten in de toren tuimelen”, zegt een geschokte Frank Hill uit Manhattan. „Toen hoorden we een enorme klap en daarna stortte het tweede gebouw als een kaartenhuis in elkaar.”

Op Foley Square probeert Alberto Eddie Garcia zijn beroete gezicht in een vijver te wassen. „Ik was onderweg met de trein. Ik zag de commotie en mensen die wegrenden. Ik dacht dat het een schietpartij was of zoiets.

Gerechtsofficier Teddy Leoutsakos zei dat hij was gebeld om te helpen bij de evacuatie van het WTC. „Het was een chaos”, zei Leoutsakos. „We zagen het eerste gebouw naar beneden komen. We renden naar het andere gebouw. Toen wij er arriveerden konden we door roet en rook niets zien. Ik vroeg ambulancepersoneel mijn ogen schoon te wassen. Ik kon bijna niet meer ademen.”

Sergeant Peter Brower stond op de hoek van de West en Vessey Streets toen het eerste gebouw instortte. „Ik kroop onder een vrachtwagen tot de herrie ophield. Toen ik opstond zag ik wat er was gebeurd. Ik dacht dat ik dit niet zou overleven. Mensen sprongen uit de ramen. Overal op de grond lagen lichamen.”

Ontvluchten
Tom Cannebin, met zijn hoofd helemaal onder het bloed, kon het WTC-gebouw op tijd ontvluchten. „Ik ben er nog, mensen, ik ben er nog. Er was een grote klap. Ik probeerde te ontvluchten, maar ik kwam vast te zitten. Ik werd steeds op mijn hoofd geraakt. Maar ik kon ontvluchten.” Hulpverleners voeren de man af. „Kom maar, kom maar mee.”