Vakantiepret in een legertent

Op veld 1 van camping De Abbert, ergens tussen Elburg en Dronten, valt de grote blauw-witte partytent een beetje uit de toon. Legergroen is de kleur die overheerst. De landmacht stelt het materiaal gratis ter beschikking. Elke tent kreeg voor de gelegenheid een naam uit de wereld van de scheepvaart: Achterdek, Mast, Want. Het past in de sfeer van ”piraten”, het thema dat deze week bij de kinderactiviteiten centraal staat.

Woensdagochtend helpen vrijwilligers een groepje van twaalf kinderen met het maken van lampions. Olvarit-potje beschilderen, handvat eraan maken, waxinelichtje erin stoppen: klaar is Kees. Voor de lampionoptocht moet de jeugd nog tot vrijdagavond geduld hebben. De ouderen krijgen intussen een gratis knipbeurt aangeboden. Kapsters uit Hoogland spreiden een plastic zeil uit op het gras. Twee jongens staan al klaar om een metamorfose te ondergaan. Als er iemand met een camera op hen afkomt, roept de eerste klant: „250 piek per foto!”

Gelijkgestemd
Op een stoeltje voor haar tent kijkt Mieneke Dikken tevreden rond. Ze is niet van plan zich te laten knippen. „Ik vind het erg leuk, maar m'n haar is nog kort. Als ze er nu iets mee gaan doen, komen er alleen maar rampen van.” Over de organisatie van de gezinsvakantie is ze vol lof. „Het terrein is overzichtelijk, de mensen zijn vriendelijk en gelijkgestemd. De kinderen kunnen hier lekker rondsjouwen. Ik moet ze echt roepen om te eten en te slapen, maar ik houd ze wel in de gaten. Als de kinderen zich vermaken, vermaak ik me ook.”

Een vakantie is normaal gesproken niet voor de moeder uit Meppel weggelegd. „Ik leef van een uitkering. Vooral in het hoogseizoen is een vakantie niet te betalen. Dan zit je dus zes weken thuis, als vreemdeling.” Ze is dinsdag met haar eigen autootje naar Dronten gereden. „Een 400-guldenwrak. Mijn stukje vrijheid. Dat pakt niemand me af.” Hoewel ze geen kerkelijke achtergrond heeft („M'n oma wel”), had ze er geen enkele moeite mee zich bij de christelijke stichting op te geven. „Ik zie het eerder als een verrijking dan als een drempel. Ze laten je vrij. Niets moet, alles mag.”

Op straat
Gerrit van Ramshorst is een van de initiatiefnemers. Hoe is het idee ontstaan? „Een beetje om je heen kijken en de nood bij mensen zien”, zegt de organisator nuchter. Hij woonde vier jaar geleden in Almere, toen hij met zijn vrouw Alma het plan opvatte een jeugdkamp te organiseren. „Je ziet zo veel kinderen op straat die nooit bij hun ouders zijn. Ze lopen buiten, rennen af en toe even naar binnen om een stukje kaas uit de koelkast te pikken en dan gaan ze weer. Ik geloof niet dat de wereld beter wordt als je alleen maar toekijkt. We zijn toen met een aantal vrienden en twintig jongeren op pad geweest.”

Met sommigen viel in het begin nauwelijks een gesprek te voeren. Zij waren gewend hun zaakjes vechtend te regelen. „Na twee weken kon je toch normaal met ze praten. Een moeder belde me na afloop en zei: „Ik ken mijn jongen niet meer terug. Ik krijg een kus voor hij naar bed gaat en er wordt thuis niet meer gevloekt.” We werkten vanuit onze christelijke achtergrond, met de Bijbel als maatstaf.” De meeste deelnemers kwamen uit eenoudergezinnen. Toen de initiatiefnemers de positieve werking van het kamp bemerkten, besloten ze zich voortaan niet alleen op de kinderen, maar op het gezin te richten.

Het is dit jaar de derde keer dat Ho Stop! een gezinsvakantie organiseert voor mensen die zelf om financiële of sociale redenen niet weg kunnen. Sinds maandag genieten zo'n zeventig deelnemers op camping De Abbert van de vrijheid en het zonnige weer. De meesten kwamen via mond-tot-mondreclame op het spoor van de stichting. Vijftien medewerkers bieden twee weken lang een compleet programma aan. Het staat iedereen vrij aan de diverse activiteiten deel te nemen. Het gaat de stichting er niet om zo veel mogelijk gasten te krijgen, maar degenen díé er zijn een kwalitatief goede vakantie te bieden.

Rustmomenten
Op het veld kamperen vooral alleenstaande moeders met kinderen. Sommigen blijven een week, anderen slapen twee weken in de tent. De organisatoren hebben een eigen hoek, een beetje achteraf. „De begeleiders zijn niet allemaal de hele dag actief”, legt Van Ramshorst, in het dagelijks leven uitvoerder in de bouw, uit. „We hebben zelf ook rustmomenten. Het is voor ons net zo goed vakantie. Om als gezin een beetje aan elkaar toe te komen, zijn we met onze drie kinderen al een week eerder hierheen gegaan.”

Dat momenten van rust en bezinning van belang zijn, blijkt ook uit de naam van de stichting. Van Ramshorst legt uit dat die aan een christelijk lied is ontleend: „Ho, Stop! Sta eens even stil. Waar wou je heen gaan of maakt dat geen verschil? Ho, Stop! Ga er niet vandoor. Je bent er toch niet zomaar, je leeft ergens voor!” Dat element proberen de organisatoren tijdens de avondsluiting aan bod te laten komen. Het is een moment van bijbellezing, gebed en zang, geleid door een van de medewerkers.

„Even een pas op de plaats maken, even nadenken over het leven. Niet alles als een roes over je heen laten komen”, zo vat Van Ramshorst –zelf gereformeerd– de bedoeling samen. Op zondag heeft een „kampdienst” plaats, waarin een kennis van hem –geen predikant– voorgaat. De organisator spreekt, evenals bij de dagsluitingen, van een „laagdrempelige bijeenkomst.” Als er mensen in Elburg naar de kerk zouden willen, zorgt de organisatie zo nodig voor vervoer.

Goed verhaal
De meeste deelnemers betalen een geringe bijdrage voor hun vakantie. „Ze vinden het niet leuk om te profiteren. Zo ervaren ze dat.” Degenen die een tientje per persoon per dag niet kunnen missen, zijn echter evenzeer welkom. Gratis. Wie zich voor het eerst aanmeldt, krijgt tijdens de inschrijvingsperiode met voorrang een plek. Als er plaatsen overblijven, komen de gasten die al eerder van de partij waren voor deelname in aanmerking. Op die manier wil de stichting voorkomen „dat we een besloten clubje worden.”

Tijdens de vakantie biedt Ho Stop! de mensen allerlei extra's. De gratis knipbeurt is daarvan een voorbeeld. Bij aankomst treffen de vakantiegangers in hun tent een welkomstdoos met „allerlei leuke, handige en lekkere producten” aan. „Het zijn onder meer relatiegeschenken die door bedrijven ter beschikking worden gesteld. We hebben veel sponsors. Er is een heleboel te halen, als je een goed verhaal hebt.” Van een ”verwenvakantie” wil de organisator niet spreken. „Dat vind ik een vervelend woord. We zetten de mensen gewoon wat extra in het zonnetje”, zegt Van Ramshorst.

Zijn eigen baas steunde de stichting met een gift van 1000 gulden. Staatsbosbeheer verhuurt het kampeerterrein met korting. Als belangrijkste sponsor noemt Van Ramshorst de Landmacht. „Het leger stelt tenten, slaapzakken, tafels en stoelen ter beschikking. Zonder die steun konden we dit niet doen. Op de legerplaats in 't Harde halen we elke dag voor 75 personen een warme maaltijd. De mensen kunnen gezamenlijk of bij hun tent eten. De meesten gaan toch bij elkaar zitten.”

Wat is voor de initiatiefnemer het hoogtepunt van de vakantie? Hij denkt even na, terwijl een peuter hem met een waterpistool natspuit. De organisator tuurt over het volleybalveld. Dan noemt hij als „een hoogtepunt” de bingoavond die dinsdag werd gehouden. Verschillende bedrijven zorgden voor de prijzen. „Een van de jongens won een nieuwe fiets. Zijn moeder stond erbij te huilen en die jongen ook. Dat zijn de momenten waar je het voor doet. Die fiets is precies op de goede plek terechtgekomen.”

Kapersschip
Maria van den Oever liet de toeristenplaats Katwijk achter zich, om met twee kinderen –12 en 14 jaar– in Dronten vakantie te vieren. Ze las erover in het blad van de stichting Het Morgenrood, die zich met openlucht- en tentevangelisatie bezighoudt. Rond Pasen ging ze een paar dagen met haar zus mee naar een camping in Voorthuizen. „Een voorproefje.” Daarvoor kende ze het campingleven alleen uit haar jeugd. Nu is de tent met de naam ”Kapersschip” twee weken haar adres.

„Ik ben elke dag verbaasd over wat hier gebeurt. De mensen die het organiseren, laten echt liefde voor de naaste zien”, zegt mevrouw Den Oever. Ze is van plan een keer naar Elburg te gaan. Verder denkt ze zich vooral op De Abbert te vermaken. De eerste contacten met andere kampeerders waren snel gelegd. Verder noemt ze de voorzieningen „echt luxe.” Positief spreekt de hervormde Katwijkse ook over de avondsluitingen. „Vooral het zingen spreekt me aan. Dat is toch anders dan op veel andere campings.”

Voor meer informatie: Stichting Ho Stop!, De Gouden Ploeg 37, 3824 DS Amersfoort. Tel. 033-455 31 05.