Gorilla gromt bijna de
salade van je bord

Wat je op je bord krijgt, is niet doorsnee en nog minder gewoon is de omgeving. Olifantengetrompetter overstemt nu en dan allerlei vogelgefluit en andere oerwoudgeluiden. Overtrekkende tropische stormen met bliksem en donder zijn net echt. Nagemaakte wilde dieren maken hun aanwezigheid duidelijk en watervalletjes en stoommachines zorgen voor een warm-vochtige atmosfeer.

Het Regenwoudcafé is in, dat is duidelijk. Wie er meer genieten –de ouders of de kids– is de vraag. De kinderen vermaken zich in elk geval prima, maar de rij staat ook vol met vrolijke volwassenen, op zoek naar weer eens wat nieuws. Zelfs verliefde stellen leren elkaar in de spannende omgeving graag beter kennen. Van praten komt weinig, want ogen en oren hebben het druk.

Hindernissen
Voordat je op een zaterdagavond wat op je bord krijgt, is er al een heel avontuur gepasseerd. Bij eten in een wilde omgeving horen hindernissen. Safarigangers vervoegen zich in de begroeide keldergewelven met een 'paspoort' in een flinke rij hongerige dan wel nieuwsgierige gasten. De tropische warmte was in het Piccadilly-straatgewoel niet te vermoeden. Zodra ik mijn paspoortnaam ”aardbei” hoor omroepen, brengt een ober me naar een tafel. Langs een gorilla, onder zwiepende staarten en vlinders door, staan twee oerwoudstoelen naast een enorm aquarium klaar.

Jenny bedient vandaag in een korte safaribroek. ”In no time” staat de Rainforest Vicky op het papegaaise tafelkleed: een vruchtendrank met ananas, appel, aardbeien, sinaasappels en grapefruit. Het Regenwoudcafé kiest voor gezond –roken is ”not done”– en wild – té wild voor een geconcentreerd gebed.

De natuurlijke insteek van het restaurant heeft alles te maken met zijn doelstelling. De keten –Londen en Manchester zijn de eerste Europese vestigingen van het Noord-Amerikaanse bedrijf– is eropuit het regenwoud te redden met een wild interieur plus fantasierijk en lekker eten. De instelling maakt zich bezorgd over de teloorgang van de aloude natuurgebieden. Twintig jaar geleden was nog 14 procent van het land op aarde bedekt met regenwoud, maar dat is vandaag nog maar 6 procent. Elk jaar verdwijnt 154.000 km2tropisch regenwoud.

Twee stokjes
Reden om je druk om te maken. Het Regenwoudcafé wil op een aantrekkelijke manier aandacht vragen voor het probleem. „Door het regenwoud na te bootsen, worden bezoekers nieuwsgierig en hopelijk ontvankelijk voor meer informatie,” zegt woordvoerster Jackie Richardson. „Onderwijs is cruciaal voor het behoud van regenwouden en bedreigde diersoorten. Daarom steken we er per jaar ruim een half miljoen gulden in.”

Dat bedrag zie je niet terug in een aantrekkelijke menuprijs. De inkomsten daarvan komen allerlei organisaties ten goede die het regenwoud beschermen. Tegelijk krijg je iets lekkers én spannends voorgeschoteld. Caribe Coconut Chicken Tenders vooraf en daarna een China Island Chicken Salad eet je tenslotte niet elke dag. De kip van de appetizer smaakt wat zoet. De vruchten met worteltjes erbij zijn een verrassende combinatie. Overigens laat de uitgebreide menukaart zien dat ”café” een veel te bescheiden naam is.

Als Jenny de salade neerzet, wordt het spannend. In plaats van een vork en mes brengt ze twee stokjes mee om de mix van sla, rijst, stukjes kippenborst en aardappel, ui en sesamzaad van bord naar mond te transporteren. Ik zie de stiekem lachende gezichten aan belendende tafeltjes al voor me. Helaas, alle buren hebben een verstandiger bestelling gedaan. Een wanhopige blik naar de ober biedt evenmin hulp. Goed, dan gaan we ervoor! Met een gezicht alsof ik nog nooit anders dan met twee houten stokjes heb gegeten, vat ik de twee lastposten. En warempel, gekruist in de rechterhand lukt het verrassend goed. Alsof elke Nederlander met stokjes in de hand is geboren.

Koeiengezicht
Intussen is er druk verkeer tussen de tafeltjes. Kinderen hoeven hier niet stijf op hun stoel te zitten. De omgeving vraagt om een wandeling. Bovendien wordt je kinderziel niet erg rustig als regelmatig de lichten uitgaan en het onweer weer eens losbarst. De tropenobers zijn natuurlijk wel wat gewend; ze kijken niet op of om van een bliksemschicht meer of minder. De vogels laten zich al evenmin van de wijs brengen.

Van alle tropendieren winnen de vissen het in aandacht trekken. Het aquarium in het restaurant zit dan ook vol met léven. Net als de etalage aan de straat, trouwens. Tropische vissen in allerlei kleuren zwemmen elkaar achterna. Om de 10 minuten komt een meisje met paardenstaart haar uitverkoren vis opzoeken. Het is een speciale, een met een grappig koeiengezicht. De twee minihoornen en de tuutmond maken het exemplaar veel interessanter dan alle paarse, blauwe, rood-zwart gestreepte, fel oranje of supergele met mooie vinnen bij elkaar.

Kinderen kunnen hier gerust hun partijtje houden. Het menu –inclusief kleurplaat– is verrassend, de tropenwinkel op straatniveau biedt onder het toeziend oog van lolboom Tracy Tree genoeg keus voor een origineel regenwoudpresentje. Beheerder Cassie Sustak zorgt meteen voor de educatieve noot. Ze geeft rondleidingen en vertelt over het milieu van de jungle, bedreigde diersoorten, klimaatsveranderingen en wat individuen kunnen doen om vernietiging van het tropisch regenwoud tegen te gaan. Bij de krokodillenvijver –de houten beesten zijn happig op elke munt– houdt een opzichter een nuttig praatje met een van de (echte) papegaaien.

Bij alle oermoeite blijft het toiletpapier onnatuurlijk wit afsteken.

Rainforest Café is gesitueerd aan 20 Shaftesbury Avenue, bij Piccadilly Circus in Londen, tel. +44-(0)171-4343111.