Toerisme26 mei 2001

De naaister

Door Tineke Goudriaan
Het echtpaar Groen van Prinsterer behoorde tot de rijkste van het land en woonde in een van de mooiste huizen van Den Haag. Groen was goed bevriend met koningin Sophie, die haar vaak op een van de buitenhuizenvan Groen kwam opzoeken. Samen liepen ze dan arm in arm door de tuinen van landgoed Oud-Wassenaar. Maar mevrouwGroen voelde zich eigenlijk meer op haar gemak bij eenvoudige mensen dan in de hofkringen, waar ze zich wegens de positievan haar man ook wel eens moest vertonen.

Met enige humor schrijft ze aan Marianne van Hogendorp dat niet alleen zijzelf,maar ook de koningin verlegen was, en dat het eigenlijk belachelijk was zoals ze daar tegenover elkaar stonden. De ijdelheidjuist in het leven van de groten der aarde trof haar. ” De koningin ziet zo mager en bleek, dat het de levendigste tegenstellingmaakt met die mooye kleeren en schitterende juweelen; alles is immers ijdelheid, als men ook in zulk een stand nog geengezondheid kan kopen!”

Met de koningin liep mevrouw Groen gearmd, maar de vrouw van een arme christelijke onderwijzer inDen Haag heette steevast ”lieve vriendin” en een eenvoudige burgervrouw die haar bezocht, kreeg bij het afscheid een kus.Mevrouw Groen was onafhankelijk; haar eenvoud schitterde. Ze liep vaak met een pakje of trommel met de geschilderdeletters G. v. P. in de hand in een zijstraatje van Den Haag of ging een arbeiderswoning in Wassenaar binnen. Geen mens zoubedenken dat het de dochter van de burgemeester van Groningen en de echtgenote van Groen van Prinsterer betrof. Het wasook ongehoord voor deftige dames.

Maar mevrouw Groen had zich van jongs af aan al bekommerd om de sociale noden vanhaar medemensen. Voor haar huwelijk op haar twintigste jaar bezocht ze al de gezinnen op de boerderijen die ressorteerdenonder de buitenplaats van de familie Van der Hoop, De Bult bij Steenwijk. Mevrouw Groens bescheidenheid en eenvoudkwamen puur over. Ze belde eens bij een familie aan en een dienstmeisje deed open. Zonder aarzelen liet het meisje de gastbuiten staan. Binnen kondigde ze aan: ”Mevrouw, daar is de naaister.”