Dr. J.E. de Quay

Jan Eduard de Quay werd op 26 augustus 1901 geboren te 's-Hertogenbosch. Na het behalen van het diploma gymnasium aan het Jezuïtencollege Sint Willibrord te Katwijk studeerde hij psychologie aan de Rijksuniversiteit van Utrecht. Hij behaalde het doctoraal examen in 1926. Hij promoveerde in 1927 tot doctor in de letteren en wijsbegeerte (psychologie) op het proefschrift ”Het aandeel der sensorische en motorische componenten in het verloop van leer- en arbeidsproces”.

In 1928 werd hij benoemd tot lector in de psychotechniek aan de Katholieke Hogeschool te Tilburg en in 1933 volgde zijn benoeming tot hoogleraar in de bedrijfsleer en psychotechniek aan dezelfde hogeschool.

Tijdens de mobilisatie (1939-1940) was hij in militaire dienst als reserve luitenant. In juli 1940 vormde hij samen met mr. L. Einthoven en mr. J. Linthorst Homan het Driemanschap van de omstreden Nederlandse Unie. In mei en juni 1940 was hij regeringscommissaris voor de arbeid bij het ministerie van Sociale Zaken. Van juli 1942 tot juni 1943 was hij geïnterneerd in Haaren, waarna hij onderdook. Na de bevrijding van het Zuiden werd hij in oktober 1944 voorzitter van het College van Algemene Commissarissen voor Landbouw, Nijverheid en Handel, dat de volkshuishouding weer op gang moest brengen.

Van 5 april tot 23 juni 1945 was hij minister van Oorlog in het Tweede Kabinet-Gerbrandy.

Van 1946 tot 1959 was De Quay Commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Brabant. Hij was van 19 mei 1959 tot 24 juli 1963 minister-president, minister van Algemene Zaken, in het kabinet dat zijn naam draagt.

Van 1963 tot 1966 en van 1967 tot 1969 was hij voor de KVP lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. In het Kabinet-Zijlstra was hij van 22 november 1966 tot 5 april 1967 vice-minister-president en minister van Verkeer en Waterstaat.

Dr. J.E. de Quay overleed op 4 juli 1985 te Beers (N.B.).